#بشارت .... در سخنان امام خامنه ای دقت کنید از جملات امید به آینده و قرار گرفتن در قله افتخار ، پیروزی انقلاب اسلامی ، رسیدن به ارمان های انقلاب . نابودی کفر و اسرائیل ، نابودی آل سعود ، پیروزی قطعی یمن ، پیروزی قطعی بر تحریم ها و این اواخر هم سقوط امریکا و نابودی امریکا استفاده شده بود ! قطعا همه این جملات امام خامنه ای خبر از یک اتفاق بزرگ می دهد که در اوج آن هستیم! در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی و در پیچ تاریخی عظیم قرار داریم و به فضل الهی خبر ها و #بشارت های بزرگی در راه است! .... #افول_آمریکا

🔔خَیرُ الْبَشَرِ کیست⁉️ 🌿🌸🌿 🌸🌿 🌿 🌸بهترین بشر. 💚بیشتر منابع اهل سنت از عایشه و ... و نیز تمام شیعه آن را از اصحاب حضرت نقل کرده‌اند که رسول خداصلی الله علیه وآله بارها فرمود: «علی‌علیه السلام بهترین انسان و بشر است، هر که قبول نکند، کافر است». «علی بهترین انسان است که غیر از کافر کسی در او شک ندارد». 🦋 بحارالانوار، ج 26، ص 306 http://telegram.me/joinchat/Be5fEjuo9Iyb-3c_Y5MwnQ

❖ 10 قانون کلی برای زندگی 🌸🍃 💎قانون يکم: به شما جسمي داده شده. چه جسمتان را دوست داشته يا از آن متنفر باشيد. بايد بدانيدکه در طول زندگي در دنياي خاکي با شماست. 💎قانون دوم: در مدرسه اي غير رسمي وتمام وقت نام نويسي کرده ايد که زندگي نام دارد. 💎قانون سوم: اشتباه وجود ندارد، تنها درس است. 💎قانون چهارم: درس آنقدر تکرار مي شود تا آموخته شود. 💎قانون پنجم: آموختن پايان ندارد. 💎قانون ششم: قضاوت نکنيد، غيبت نکنيد، ادعا نکنيد، سرزنش نکنيد، تحقيرو مسخره نکنيد و گرنه سرتان مي آيد. 💎قانون هفتم: ديگران فقط آينه شما هستن. 💎قانون هشتم: انتخاب چگونه زندگي کردن با شماست. همه ابزار ومنابع مورد نياز رادر اختيارداريد. 💎قانون نهم: جواب هايتان در وجود خودتان است. تنها کاري که بايد بکنيد اين است که نگاه کنيد،گوش بدهيد و اعتماد کنيد. 💎قانون دهم: خير خواه همه باشيد تا به شما نيز خير برسد. به هيچ دسته كليدي اعتماد نكنيد بلكه كليد سازي را فرا بگيريد. #آنتونی_رابینز #خوش_اومدی☟ https://telegram.me/joinchat/AAAAAD1pltfe11NP8RBcNg

زسعیده:

#دلنوشته 

🌸سحـــر بیست و نهــم

خداحـافـظ؛ نزدیکــترین رفیـق

خداحـافـظ؛ آرام تــرین اَنیـــس 

خداحـافـظ؛ عاشق ترین همــراه

❄️الحمداللّــه برای هر الماسی که به چشمانمان بخشیدی.

الحمداللّــه برای هر بوسه ای که در سجاده سحر، و ضیافت افطــار، مهمانمان کرده ای!

الحمدللّــه برای دور همی های شبانه ای که، ما را از سرتاسر زمیــن، فقــط بصرفِ جرعه ای عشــق، دور هم جمع کردی.

و مــا سی سحـ💫ـر، دست در دست هم، مهمانِ آغوشی بودیم، که به اندازه همه ی اهل زمین، جا دارد!

الحمداللّــه برای رفاقتهایی که، از پسِ فرسنگها فاصله، فقط و فقط در دایره ی محبت تـــو، آغاز شــد و قرار است تا آسمانــت طــــول بکشــد.

💢خداحافظ افطارانه های پر از پــرواز 

خداحافظ تقدیرات پر از اُمیـــــد 

خداحافظ دردِ دل های عاشقانه ی سحــر

راستــی رفیـــق!

آیا ما سفره ی دیگــری از تو را تجربـه خواهیم کرد؟

نمیدانیم؛

به کداممــان، فرصتِ درآغـوش کشیدنِ دوباره ات را خــواهند داد؟

اما یقین بدان؛

از تو عــزیزتر، ثانیه هایی در گذر زمان، سراغ نداریــم!

✨به خُـــدایی می سپاریمَــت که تو را مایه ی سبکبالی دلهای آشفته مان برید!

✨به دست همان دلبری می سپاریمت،

که تمنّــای دلهایمان را برای سرکشیدنِ جرعه های دیگرت، می داند و می بیند!

خداحافـ✋ـظ رمضـان

دعایمان کن، تا دست در دست هم... برای درآغوش کشیدنِ دوباره ات، آماده شویم!

دعایمان کن... تا آمدنِ دوباره ات، راهِ آسمــان را گُــم نکنیم.

🍃🌸🍃

💞💞💞💞💞💞💞💞

🌸صبح شد باید بپاخیزی عزیزم ٬ صبح بخیر🌸

🌸با وفای ساده ی خلوت گزینم ٬ صبح بخیر🌸

🌸من دلم تَنگِ دو دریاست٬ پس دو چشمت باز کن🌸

🌸این چنین خصمانه منشین در کمینم٬ صبح بخیر🌸

🌸غصه فردا و فرداهای دیگر را مخور🌸

🌸ای غریبْ افتاده ی تنهانشینم ٬ صبح بخیر🌸

🌸در شب یلدای چشمانت چه آتشها به پاست🌸

🌸ای نگاهت تکیه گاه آتشینم ٬صبح بخیر🌸

🌸اشک های بی کسی را از دو چشمت پاک کن🌸

🌸ای پناه اولین و آخرینم٬ صبح بخیر🌸

🌸بیت بیت این غزل هایم فدای چشم تو🌸

🌸آه ای همخانه ی شعرآفرینم٬ صبح بخیر🌸

🌸غصه ها را از دلت بیرون کن و برپا بزن🌸

🌸با تو هستم،آشنایم ٬ بهترینم ٬ صبح بخیر🌸

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

💫💫💫

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

صبح زیبای جمعه شما بخیر و سلامتی

💡💡س_ر__ا__ج💡💡

🌿 رهنمودهای رهبر معظم انقلاب در خصوص انتخابات 🌿

امسال بخصوص همبستگی ملی اهمیت ویژه یی دارد؛ اولاً به خاطر مسأله ی بسیار مهمانتخابات ریاست جمهوری که در پیش است؛ ثانیاً به خاطر این که یک بار دیگر ملت ایران با همبستگی و مشارکت خود توطئه های دشمنان ایران اسلامی را خنثی کنند. کمتر از سه ماه بهانتخابات ریاست جمهوری باقی است. حرفهای فراوانی در این زمینه وجود دارد که در طول این مدت به ملت عزیز عرض خواهد شد.

آنچه امروز درباره ی این مسأله عرض می کنم، چند نکته است: یکی این که حضور آگاهانه درانتخابات ریاست جمهوری و انتخاب هوشمندانه از سوی آحاد مردم، یک مشارکت در سرنوشت کشور است. کشور ما متکی به آراء مردم است. علت این که دشمنان ملت و طمع ورزان به این آب و خاک نتوانسته اند در طول بیست وشش سال گذشته گزندی وارد کنند، حضور و اراده و مشارکت مردم در صحنه های مختلف بوده است. راهپیمایی های شما در بیست ودوم بهمن یا در روز قدس و شرکت شما در انتخابات های گوناگونِ سالهای گذشته، این کشور را بیمه کرده است. مشارکت در سرنوشت کشور علاوه بر این که در اداره و تعیین مدیریت کشور نقش دارد، در خنثی کردن دشمنىِ دشمنان هم بزرگترین نقش را ایفا می کند.

نکته ی بعد این است که انتخابات، هم حق ملت است، هم یک وظیفه ی ملی است. نظام جمهوری اسلامی نظامهای انتصابىِ قدرتها را نسخ کرد و انتخاب مردم را در مدیریت کشور دارای نقش کرد. این حق آحاد ملت است که بتوانند انتخاب کنند و در تعیین مدیر کشور دارای نقش باشند. از سوی دیگر وظیفه هم هست؛ به این خاطر که این شرکت می تواند روح نشاط و احساس مسؤولیت را همیشه در جامعه زنده نگه دارد و حضور مردم در صحنه را به رخ دشمنان این ملت بکشد. انتخابات فقط یک وظیفه نیست، فقط یک حق هم نیست؛ هم حق شماست، هم وظیفه ی عمومی است.

نکته ی بعدی این است که انتخابات ریاست جمهورىِ امسال نسبت به سایر انتخابات ها اهمیت بیشتری هم دارد؛ و آن به خاطر این است که در سال 1384 برنامه ی چهارم توسعه و پیشرفت کشور آغاز می شود. این اولین برنامه در طول مدت اجرای سند چشم انداز بیست ساله است. امروز کشور ما به حول و قوه ی الهی به این توانایی و قدرت رسیده است که بتواند آینده ی بیست ساله ی ایران را طراحی کند و چشم انداز روشنی برای این مدت در جهت اهداف والا و حقوق طبیعی و شایسته ی این ملت ترسیم کند. این مدت بیست ساله، یعنی چهار برنامه ی پنج ساله. اولین برنامه، امسال آغاز خواهد شد. در آغاز برنامه، یک مدیریت کارآمد، با کفایت و پُرنشاط باید سر کار باشد تا بتواند سازه های این برنامه را مستحکم و استوار کند و پایه هایاین برنامه را به طور عمیق و محکم پی ریزی کند. اهمیت این انتخابات در این است که ملت ایران می خواهد مدیری را انتخاب کند که بتواند موانع اجرای برنامه را از سر راه ملت ایران بردارد؛ مثل بولدوزری که موانع را برمی دارد تا جاده یی را صاف کند.

یک انسان قوی، با کفایت، دارای نشاط و شادابی و شوق به کار و احساس مسؤولیت خواهد توانست حرکت بیست ساله به سمت چشم انداز را - که امسال این شروع انجام می گیرد - با قوت و قدرت آغاز کند. مدیری که ملت ایران در انتخابات برخواهد گزید، شروع کننده است؛ در واقع وارد کننده ی کشور در یک دوره ی جدید و در یک حرکت تازه به سمت همان چیزهایی است که ملت ایران به آن احتیاج دارد. در طول سالهای گذشته، از بعد از جنگ تا امروز، کارهای فراوانی در این کشور انجام شده؛ هر کس انکار کند، بی انصافی کرده است. ساخت زیربناهای کشور، کارهای عمرانی فراوان، پیشرفت های علمی و فناوری؛ بنابراین در همه ی زمینه ها کار شده است.

آنچه امروز مهم است، این است که همه ی بناهای رفیعی که در طول این مدت به وجود آمده و ساخته شده است، تأثیر خود را در واقعِ زندگی مردم نشان دهد؛ آب عظیمی که پشت این سد متراکم شده و به وجود آمده است، به مزرعه ی زندگی مردم راه پیدا کند و نتایج این تلاش ها سر سفره ی مردم و در زندگی آنها دیده شود؛ این کار بزرگی است؛ این برداشتن موانع از سر راه را می طلبد. تعیین مدیریت قدرتمند و توانایی به این ترتیب، جزو کارهای امسال ملت ایران است.

نکته ی بعدی در این زمینه این است که رئیس جمهور جایگاه بسیار والایی دارد؛ توانایی و اختیارات فراوانی از لحاظ قانونی متوجه رئیس جمهوری است؛ بودجه ی کشور در اختیار رئیس جمهور است؛ مدیران کشور در سطوح مختلف در اختیار رئیس جمهور هستند؛ بنابراین تعیین رئیس جمهور، یعنی تعیین مدیری که بتواند ثروت عظیم مردم را که در بودجه و امکانات و مدیریت های کشور متبلور است، به نحوی در سرتاسر آفاق این ملت گسترش دهد تا نیازهایمردم با این ثروت عظیم برآورده شود. ملت و کشور ما بر اثر تلاش دولتهای چند سال گذشته، ثروت متراکمی از امکانات به دست آورده است. مدیریت های آینده باید بتوانند این ثروت را افزایش دهند و آن را در زندگی مردم بگسترانند و با فساد به معنای واقعی کلمه مبارزه کنند. اگر ما ملت ایران این توفیق را پیدا کنیم که رخنه های فساد را در این مجموعه ی عظیم ببندیم، آن وقت معلوم خواهد شد که دستاوردهای انقلاب برای این مردم چقدر شیرین و گواراست و چگونه می تواند پاسخگوی نیازهای مردم باشد. انتخابات آینده به این دلایلی که گفتم، بسیار مهم است.

مردم بایستی هوشمندانه و آگاهانه انتخاب کنند و در میان نامزدهای گوناگون، کسی را که احساس می کنند به این معیارها نزدیک است، برگزینند؛ این یک کار بزرگ است و کار شما مردم است. مردم باید با چشم باز در این صحنه ی مهم حاضر شوند و ان شاءاللَّه خدای متعال کمک کند و دلهای مردم را هدایت کند تا فرد با کفایت، شجاع، با اخلاص، دارای روح مردمی، شاداب و با نشاط، مؤمن به هدفها و ارزشهای انقلاب، مؤمن به مردم، مؤمن به نیروی مردم و معتقد به حق مردم را انتخاب کنند؛ این مهمترین بخش مشارکت عمومی مردم در امسال است. در همه چیز مشارکت عمومی مهم است، و این از جمله ی کلیدی ترین است.

از همین حالا به فکر روز بیست وهفتم خرداد - که روز انتخابات است - باشید و از الان جستجو و تفحص خودتان را آغاز کنید. البته نامزدها هنوز به طور رسمی به ملت معرفی نشده اند، ولی در زمان قانونىِ خود معرفی خواهند شد. هر کس در اقصی نقاط کشور این حق را دارد که به سهم خود در این انتخابات بزرگ شرکت کند. کسی که در اقصی نقاط این کشور زندگی می کند، حق او با کسی که در مرکز کشور زندگی می کند، یکی است؛ لذا هر کسی حق دارد. از اجتماع این اشخاص و افراد، رأی سهمگین و اراده ی مستحکم و عزم راسخ این ملت بروز خواهد کرد و شکل خواهد گرفت؛ و این همان چیزی است که برای ایجاد زمینه ی مساعد برای آبادی کشور و برای دفع دشمنان می تواند مؤثر باشد.

بیانات در دیدار با زائران حرم رضوی 

84/01/01

فرارسیدن سالروز رحلت بانوی آب و آفتاب، آئینه زهرا(س) حضرت «فاطمه معصومه» سلام الله علیها را خدمت همه شیعیان و محبین اهل‌بیت تسلیت عرض می کنم.

ای حرمت کعبۀ جان همه

عمّۀ سادات بنی فاطمه

فاطمۀ فاطمه بنت الامام

حضرت معصومه علیهاسلام

دختر موسایی و طور تو قم

وادی سیناست به طور تو گم

دختری و بر همه عالم اُمی

قائمۀ عرش خدا در قمی

پیرهنت از جلوات خدا

بر تن و جانت صلوات خدا

آیۀ تطهیرِ مکرّر تویی

عصمت حق کوثرِ کوثر تویی

اخت رضا نایبة الزینبی

عمّۀ ساداتی و زینِ ابی

تربت زهرا حرم پاک تو

پیکر پاک علما خاک تو

از کرم و لطف تو شد این حریم

قبر بروجردی و عبدالکریم

کعبۀ جانی و دهد صبح و شام

مسجد اعظم به مزارت سلام

فیض بوَد خاک کف پای تو

فیضیه یک قطره ز دریای تو

ماه به گردون شده دلبسته‌ات

مهر، چراغ سرِ گلدسته‌ات

خیل رسُل مدح‌سرای تواند

زائر ایوان طلای تواند

فرش گدایان درت بال حور

آینه‌های حرمت چشم نور

ور و ملک روز و شب از چارسو

در حرم قدس تو آرند رو

پیش رویت چون بنشیند رضا

فاطمه در فاطمه بیند رضا

گرچه بر آن حجت حق خواهری

آینۀ عمّه‌ای و مادری

چهره‌ هر آنکس به ضریحت بهشت

دید ز هر پنجره باغ بهشت

«موسی خزرج» که به جانش درود

بر تو درِ خانۀ خود را گشود

تا به ورود تو قدمگاه شد

خانۀ موسی حرم‌الله شد

با قدم قدس تو یا فاطمه

ستّیه شد کعبه جان همه

بعد ورود تو در آن بیت پاک

ناز به گلزار جنان کرد خاک

ماه اگر بگذرد از این مسیر

سجده کند به خاک «میدان میر»

حیف که در فصل بهار شباب

قلب رضا گشت ز داغت کباب

خصم شنیدم که تو را زهر داد

داغ تو را بر دل عالم نهاد

محنت ایام جزای تو شد

اشک رضا وقف عزای تو شد

فاطمه را فروغ هر دو دیده

ایتها الصدیقة الشهیده

گر چه ز غم سوختی ای جان پاک

روز سپردند تنت را به خاک

اهل قم از آتش غم سوختند

چشم به تابوت تو می‌دوختند

چوبۀ تابوت به دوش ملک

شیون زنها همگی بر فلک

جسم تو شد ای همه خلقت فدا!

دفن به دستِ دو ولیِّ خدا

گنبد زرین تو یا فاطمه

گشته به قم چشم و چراغ همه

قبر تو پیدا همه در چشم ماست

خیز و بگو تربت زهرا کجاست

تو بضعۀ بضعۀ پیغمبری

چو مادرت شفیعۀ محشری

نغمۀ «میثم» که به گوش همه است

نالۀ «اشفعی لنا فاطمه» است

 * * استاد حاج غلامرضا سازگار * * *

♥▪♥▪♥▪♥▪♥▪♥▪♥▪♥

حضرت معصومه ؛ زينب ثانى

تاريخ گوياى اين حقيقت تلخ است كه حكومت بنى اميه و بنى عباس،هر دو از دشمنان قسم خورده نبوت و ولايت بودند و اين كينه توزى با اسلام ناب را با جنايات مختلفى نشان مى دادند;با اين تفاوت كه اين نظام جبار بنى اميه به شكلى علنى،شمشير برهنه اى شده بود و قلوب خاندان ولايت را مى شكافت و در نشان دادن اين جنايات آن چنان اصرار مىورزيد كه ديگر حتى پدر،جرأت نداشت به فرزند خود بگويد كه از نسل اولاد على(ع) است.

اما شيوه حكومت بنى عباس،ظاهرى آرام و باطنى كينه توز وخصمانه داشت و بعضى اوقات مردم نيز تحت تأثير اين گونه رفتارهاى منافقانه قرار مى گرفتند.

مردم ايران درآن روزگار علاقه وافرى به خاندان ولايت و اهل بيت داشتند و حتى با وجود حاكميت استبداد عباسى در قلمرو اسلامى، از ابراز علاقه خود به آنان خوددارى نمى كردند. در اين ميان عده اى بر اين باورند كه اين علاقه به دليل ازدواج امام حسين(ع) با دختر يزدگرد سوم است، اما شواهد تاريخى نشان مى دهند كه اين علاقه ريشه الهى دارد.

نقل شده است زمانى كه آيه:

«ان يشاء يذهبكم ايها الناس و يات باخرين و كان الله على ذالك قديرأ» 

اى مردم اگر خداوند بخواهد مى تواند شما را از اين دنيا ببرد و قومى ديگر را جانشين شما سازد و خداوند بر اين كار قادر است» 

بر پيامبر نازل شد،آن حضرت دست بر شانه سلمان فارسى گذاشت و فرمود:

«آنان هموطنان سلمان هستند.» 

در حقيقت پيامبر اسلام با اين سخن،آينده ملت ايران را پيش بينى نمود و وظيفه خطير آنان را گوشزد كرد.

دليل ديگر علاقه ايرانيان به اهل بيت،عدالت خواهى فطرى ايرانى ها و بى عدالتى پادشاهان فاسد و خودسراين كشور بوده است; همان حكام جبارى كه قرآن از آنان به نام مترف و مستكبر ياد مى كند. به طور كلى علت اصلى علاقه ايرانيان به خاندان امامت،فطرت عدالت خواهى آنان و عادل بودن ائمه اطهار بوده است.

البته علاقه اى كه ريشه هزار ساله دارد،به دور از عوامل سطحى و زودگذر است. حكومت بنى عباس نيز از وجود اين علاقه با خبر بود و مى دانست كه خبر اسارت امام موسى بن جعفر(ع) خشم مردم ايران را عليه حاكمان جبار بنى اميه و بنى عباس بر انگيخته و امكان دارد كه ايرانيان دست به قيامى همه جانبه بزنند و حكومت بنى عباس را سرنگون كنند. از اين رو،در پى چاره جويى برآمدند و از آن جا كه با رشادت هاى ملت ايران آشنا بودند،شمشير را چاره كار ندانستند و نقشه ولايتعهدى(اجبارى) امام على بن موسى الرضا(ع) را مطرح كردند.

با اين ترفند موذيانه , هم خطر قيام مردم ايران را از ميان بردند و هم امام هشتم را تحت نظر گرفته و رابطه مردم با ايشان را قطع نمودند.به اين ترتيب دسترسى به امام هشتم(ع) بسيار مشكل و حتى غير ممكن شد و مردم مجبور بودنداز طريق عوامل حكومتى خبرهاى مربوط به ائمه را دريافت نمايند.

نقش حضرت معصومه(س) در مبارزه با حكومت بنى عباس

همان گونه كه مى دانيد،امامان معصوم داراى خواهران ديگرى هم بوده اند، پس چه دليلى دارد كه در ميان همه آنان، حضرت زينب و حضرت معصومه(س)دخت گرانقدر امام موسى بن جعفر(ع)با ابعادى متفاوت،همان ويژگى سفر حضرت زينب را در بر دارد، و در آن مرحله از تاريخ، حضرت معصومه(س)همان رسالتى را به عهده داشت كه حضرت زينب(س) بعد از ماجراى خونين كربلا عهده دار آن شده بود. زيرا در آن روزگار،ظلم و خفقان دستگاه بنى عباس در همه جا سايه افكنده بود. وحضرت معصومه و برادرش احمدبن موسى و چند تن از خواص ديگر،تنها شخصيت هايى بودند كه از توطئه نظام بنى عباس آگاهى داشتند و عواقب چنين توطئه اى را هم پيش بينى مى كردند. 

بدين جهت، حضرت معصومه(س)براى افشاى چنين خيانتى عازم شهرهاى ايران شده و به افشاگرى عليه آنان پرداخت .

در واقع در سال 201 هـ ق. يك سال پس از سفر تبعيد گونه حضرت رضا(ع) به «مرو» حضرت فاطمه معصومه(س) همراه عده اى از برادران خود براى ديدار برادر و انجام رسالتى كه بر عهده داشتند تجديد عهد با امام زمان خويش راهى ديار غربت شد.در طول راه به شهر ساوه رسيدند،ولى از آن جا كه در آن زمان عده اى از اهالى از مخالفان اهل بيت بودند، با مأموران حكومتى همراهى نموده و با همراهان حضرت وارد نبرد و جنگ شدند و عده اى از همراهان حضرت در اين حادثه غم انگيز به شهادت رسيدند. حضرت در حالى كه از غم و حزن بسيار،بيمار شده بود، با احساس نا امنى در شهر ساوه فرمود: 

مرا به شهر قم ببريد،زيرا از پدرم شنيدم كه فرمود: 

«شهر قم مركز شيعيان ماست.» 

سپس حضرت به طرف قم حركت نمود. 

بزرگان قم وقتى از اين خبر مسرت بخش مطلع شدند،به استقبال آن حضرت شتافتند. و در حالى كه «موسى بن خزرج » بزرگ خاندان «اشعرى» زمام شتر آن مكرمه را به دوش مى كشيد; ايشان در ميان شور و احساسات مردم قم وارد آن شهر شد و در منزل شخصى «موسى بن خزرج» اجلال نزول فرمود. آن بزرگوار هفده روز در شهرقم به سر برد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود و واپسين روزهاى عمر پر بركت خويش را با خضوع وخشوع در برابر ذات پاك الهى به پايان رساند.

سرانجام آن همه شوق و شور و شعف از «اجلال نزول كوكب ولايت و توفيق زيارت بانويى از تبار فاطمه اطهر» با افول نجمه آسمان عصمت و طهارت،مبدل به دنيايى از حزن و اندوه شد، و اين غروب غم انگيز،عاشقان امامت و ولايت را در سوگ و عزا نشاند.

در خصوص علت بيمارى نابهنگام حضرت و مرگ زودرس آن بزرگوار،گفته شده است كه زنى در شهر ساوه ايشان را مسموم نمود. اين مطلب با توجه به درگيرى دشمنان اهل بيت با همراهان حضرت و شهادت عده اى از آن ها در «ساوه» و جو نامساعد آن شهر و حركت نابهنگام آن بزرگوار در حال بيمارى به سوى شهر قم،بعيد به نظر نمى رسد.

آرى،آن حضرت كه مى رفت زينبوار با سفر پربركتش سند گويايى بر حقانيت امامت رهبران راستين و افشاگر چهره نفاق و تزوير مأمونى باشد و همانند قهرمان كربلا پيام آور خون سرخ برادرى باشد كه اين بار مزدورانه به قتلگاه«بنى عباس» برده مى شد، ناگاه تقدير الهى بر اين قرار گرفت كه مرقد آن بزرگوار حامى خط ولايت و امامت قرار گيرد و براى هميشه تاريخ فريادگر مبارزه با ظلم و بى عدالتى ستم پيشگان دوران و الهام بخش پيروان راستين تشيع علوى در طول قرون و اعصار باشد.

بعد از وفات شفيعه روز جزا كه در دهم ربيع الثانى سال 201 هـ ق در 28 سالگى آن حضرت اتفاق افتاد، ايشان را غسل داده وكفن نمودند و سپس به سوى قبرستان «بابلان» تشييع كردند، ولى به هنگام دفن آن بزرگوار، به دليل نبودن محرم، «آل سعد» دچار مشكل شدند و سرانجام تصميم گرفتند كه پيرمردى به نام «قادر» اين كار را انجام دهد.

ولى قادر و حتى بزرگان و علماى شيعه قم هم لايق نبودند عهده دار اين امر مهم شوند; چرا كه معصومه اهل بيت را بايد امام معصوم (ع) به خاك سپارد.

مردم منتظر آمدن «آن پيرمرد صالح» بودند كه ناگهان دو سوار را ديدند كه از جانب ريگزار به سوى آنان مى آيند.وقتى نزديك جنازه رسيدند، پياده شده و بر جنازه نماز خواندند و جسم پاك ريحانه رسول خدا را در داخل سردابى «كه از قبل آماده شده بود» دفن كردند و بدون اين كه با كسى تكلم نمايند،سوار شده و رفتند و كسى هم آن ها را نشناخت.

به قول يكى از بزرگان، هيچ بعيد نيست كه اين دو بزرگوار، امامان معصومى باشند كه براى اين مهم به قم آمدند.

پس از به پايان رسيدن مراسم دفن، موسى بن خزرج سايبانى از حصير و بوريا بر قبر شريف آن بزرگوار بر افراشت و اين سايبان بر قرار بود تا زمانى كه حضرت زينب،دختر امام جواد(ع)، وارد قم شد و قبه اى آجرى بر آن مرقد مطهر بنا كرد.

و بدين سان تربت پاك آن بانوى بزرگ اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بيت(ع) و دارالشفاى دلسوختگان عاشق ولايت و امامت شد.

مقام و منزلت معنوى حضرت معصومه(س)

امام جواد(ع) فرمود: 

«من زار عمتى بقم فله الجنّة» 

يعنى: هر كس عمه مرادر شهر قم زيارت كند،بهشت بر او واجب است..

حضرت معصومه(س) بانويى آگاه از حوادث روز و محدثه اى سخنور و معلمه اى توانا بوده است وشاگردان زير نظر ايشان به تعليم اصول اسلامى مشغول بوده اند. همچنين كرامات زيادى از ايشان نقل شده است كه نشان مى دهد اين بانوى مؤمنه و دريادل از روحى بزرگ و شأنى رفيع در پيشگاه خداوند برخوردار است.

امام صادق(ع) مى گويد: 

«الا اى قم حرمى...تقبض فيها امرأة من ولدى و اسمها فاطمة بنت موسى يدخل بشفاعتها شيعتى الجنة باجمعهم.» 

«اى مردم!شهر قم حرم من است، بانويى از فرزندان من در اين شهر در مى گذرد كه نامش فاطمه دختر موسى است و شيعيان در روز قيامت با شفاعت او به بهشت مى روند.» 

در روايتى ديگر از امام رضا(ع) آمده است:

«من زارها عارفاً بحقها فله الجنة» 

كسى كه قبر فاطمه دختر موسى بن جعفر را آن گونه كه شايسته اوست زيارت كند، بهشت از آن اوست. 

نقل شده است كه آيه:

« ان يشإ يذهبكم ايهاالناس و يات باخرين وكان اللّه على ذالك قديرأ» 

اى مردم اگر خداوند بخواهد مى تواند شمارا از اين دنياببرد و قومى ديگر راجانشين شماسازد و خداوند بر اين كار قادر است» 

بر پيامبر نازل شد، آن حضرت دست بر شانه سلمان فارسى گذاشت وفرمود:

«آنان هموطنان سلمان هستند.» 

2

« عِصمـت کِبـریا »

گـل ِ بــاغ ِ حیــاست معصومه

عصمـت کبریــاست معصومه

دومین فاطمه‌ست و معصوم است

عـترت مصطفــاست معصومه

دختــر پـاك مـوسي جعـفـر(ع)

اُختِ شمس الضُّحاست معصومه

شیـعیــان را  شفـیعه ی جنـت

ملجــأ و ملتـجاست معصومه

آفـرینش ؛ بـه خَــلق ِ او  بـا‌لـد

فخر ارض و سماست معصومه

تیــهِ ظلمـت ، ز طلعتش روشن

ز آنکه بدرالدجاست معصومه

کشـتي فقـه و فضل و تقوا را

بـرتـرین ، نـاخداست معصومه

دختـران را به عفـت و عصمت

رهبــر و مقـتـداست ، معصومه

خاك قم ، یافت عزت از قدمش

بس‌که با عزّ و جاست معصومه

درب جنت به قم گشوده ازوست

این چنین ، پــر بهاست معصومه

قــم ، شرف یافته ز مضجع او

گنــج ِ امّ القــراست معصومه

مدفن فاطـمه اگر که گم است

عُـشِّ آلِ عـبــاست ، معصومه

تربتش ، تـوتـیـای چشم جهان

زآن که دارالشِّفاست معصومه

هرچه خـواهي ز کوی او بطلب

بحـر جود و سخاست معصومه

خیز و ازجان به درگهش روکن

که حـریـم خـداست ، معصومه

بـا ریــا کـار و بـا دغـل پیشه...

صـادق و بي رياست معصومه

گرچه باشد غـریـب، در ایـران

بـر همــه ، آشـناست معصومه

روشني بخش عالم هستي‌ست

معـني والضُّـحــاست معصومه

حرمش ، بارگاهِ اهـل دل است

چون حریم رضـاست معصومه

بر ضعیفــان ِ مـانده از کعبــه

عَرفــات و مِـنـاست معصومه

قـم اگر چه به غم ، قرین باشد

حـرمش، بـا صفـاست معصومه

(ساقي) بزم علم و عرفان است

بـاده ای جـان فزاست معصومه

رژیم آل سعود، #شیخ_نمر رهبر شیعیان عربستان را اعدام کرد

در کمتر از سه ماه پیش وزارت کشور عربستان با امضای «محمد بن نایف» ولی‌عهد این کشور حکم اعدام شیخ «نمر باقر النمر» روحانی مبارز شیعه عربستانی را تأیید کرد، که این به معنای مجوز به وزارت کشور برای اعدام شیخ نمر تنها با امضای «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان برای اجرای حکم اعدام بود.

وزارت کشور عربستان با صدور بیانیه‌ای از اجرای حکم اعدام شیخ نمر باقر النمر رهبر شیعیان عربستان خبر داد.

شبکه خبری «العربیه»، خبر داد، بر اساس بیانیه وزارت کشور عربستان، حکم اعدام شیخ نمر به همراه 46 متهم دیگر که بیشتر آنها تروریست معرفی شده‌اند روز شنبه (امروز) در 12 منطقه در عربستان اجرا شده است.

این در حالیست که برادر شیخ نمر «محمد النمر» هنوز اطلاعاتی درباره این خبر ارائه نکرده است، او معمولا اخبار مربوط به برادرش را در صفحه خود در توییتر منتشر می‌کند.

شیخ نمر باقر النمر متولد سال 1379 هجری قمری در عوامیه (در شرق عربستان) مجتهد شیعه و فعال حقوق بشر عربستانی است.

او در پی اعتراضات شیعیان عربستان در سال 2012 بازداشت شد و در 23 مهرماه 1393 دادگاه جنایی عربستان سعودی شیخ نمر را به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و محاربه، به «اعدام با شمشیر و به صلیب کشیده شدن در انظار عمومی» محکوم کرد.

در کمتر از سه ماه پیش وزارت کشور عربستان با امضای «محمد بن نایف» ولی‌عهد این کشور حکم اعدام شیخ «نمر باقر النمر» روحانی مبارز شیعه عربستانی را تأیید کرد، که این به معنای مجوز به وزارت کشور برای اعدام شیخ نمر تنها با امضای «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان برای اجرای حکم اعدام بود.

⚫⚪⚫⚪⚫⚪⚫

شیخ "نمر باقر النمر" کیست؟

کمتر کسی را می‌توان در عربستان یافت که شیخ نمر باقر النمر را نشناسد، همه زبان گزنده او علیه آل سعود و مبارزات وی علیه رژیم سعودی را می‌شناسند.

به گزارش فارس، شیخ "نمر باقر النمر" ‌روحانی شیعی برجسته عربستانی، در سال 1379 هجری قمری مصادف با 1968 میلادی، در شهر "العوامیه" در استان القطیف در شرق عربستان در خانواده‌‌ای اهل علم و دین به دنیا آمد که از آن علمایی چون "آیت‌الله شیخ محمد بن ناصر آل نمر" (قدس سره) و خطبای حسینی چون جدش حاج "علی بن ناصر آل نمر" سر بر آورده بودند.

تحصیلات مقدماتی و هجرت برای تحصیل علوم دینی

تحصیلات مقدماتی خود را در همان شهر العوامیه به پایان رساند و در سال 1400 هجری قمری مصادف با 1989 میلادی، برای آشنایی نزدیک‌تر با انقلاب اسلامی ایران و تحصیلات حوزوی ابتدا به ایران مهاجرت کرد تا در تهران در حوزه علمیه حضرت قائم(عج) حضور پیدا کند که در همان سال توسط آیت‌الله سید محمدتقی مدرسی در تهران تأسیس شده بود.

شیخ نمر پس از 10 سال تحصیل در حوزه علمیه حضرت قائم(عج)، عازم سوریه شد و در حوزه علمیه حضرت زینب(ع) برای ادامه تحصیلات حوزوی و علوم دینی نام نوشت و در حضور اساتید این حوزه به تحصیل پرداخت.

وی دوره کتاب‌های اصولی از جمله "اصول" المظفر، "رسائل" شیخ انصاری و "کفایة" آخوند خراسانی را گذراند و در علم فقه نیز "اللمعة الدمشقیة" نوشته شهید اول، "جامع المدارک" خوانساری، "مکاسب" شیخ انصاری و "مستمسک العروة الوثقى" سید حکیم و دیگر کتاب‌های فقهی را مطالعه کرد.

شیخ نمر در طول مدت تحصیل علوم حوزوی خود در تهران و سوریه در محضر اساتید مختلفی حضور یافت، از جمله:

🔲- بحث خارج نزد آیت الله سید محمدتقی مدرسی در تهران

🔲- بحث خارج نزد آیت الله سید عباس مدرسی در سوریه

🔲- بحث خارج نزد آیت الله خاقانی در سوریه

🔲- دروس عالیة نزد علامة شیخ صاحب الصادق در تهران

🔲- درس "لمعة" نزد علامة شیخ وحید افغانی

همچنین اخلاق را نزد آیت‌الله شیرازی در شهر مقدس قم فراگرفت و به این ترتیب به درجات بسیار بالایی در اجتهاد دست یافت و اجازه تدریس در مراکز علوم دینی و مذهبی را پیدا کرد.

وی اکنون از جمله معروف‌ترین و شایسته‌ترین مدرسان علوم مذهبی و دینی در حوزه‌های علمیه به شمار می‌آید که حتی در حوزه‌های علمیه ایران و سوریه به تدریس کتاب‌هایی همچون کتاب "اللمعة الدمشقیة" و کتاب "جامع المدارک" و "مستمسک عروة الوثقى" و "الحلقات" شهید سید محمدباقر صدر پرداخته است.

شیخ نمر سال‌ها اداره حوزه علمیه حضرت قائم(عج) در تهران و سوریه را برعهده داشت و تلاش بسیاری برای توسعه و پیشرفت این مراکز انجام داد.

پس از بازگشت به عربستان مرکز مذهبی "الإمام القائم(عج)" را نیز در العوامیه تأسیس کرد که در واقع سنگ‌بنای "مرکز اسلامی" در سال 1422 هجری قمری مصادف با 2011 میلادی بود.

خصوصیات اخلاقی آیت‌الله

از جمله خصوصیات اخلاقی وی را باید بلندمنشی و وسواس او در مراعات و حفظ اصول و مبادی و ارزش‌های دینی ملاحظه کرد که بازتاب آن به‌خوبی در خط مشی فکری و جهادی‌اش آشکار است.

همچنین شیخ، از دیدی باز و آگاه نسبت به حوادث جاری پیرامون خود چه در عربستان و چه در منطقه برخوردار است و همین موجب شده تا دارای دید تحلیلی دقیقی از جریان امور در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی باشد که یکی از دلایل آن بنا به گفته وی ارتباط عمیق وی با قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام است که همواره روشنگر راه وی در زندگی بوده‌اند.

فعالیت‌های سیاسی و بازداشت‌ها توسط رژیم سعودی

رژیم عربستان سعودی در حالی شیخ نمر باقر النمر را در هفته جاری بازداشت کرد که پیش از این نیز دو بار و طی سال‌های 2006 و 2008 میلادی، شیخ را بازداشت کرده بود.

نخستین بازداشت شیخ نمر به می 2006 میلادی بازمی‌گردد، هنگامی که شیخ به محض بازگشت از سفر کوتاه‌مدتش به بحرین و بازگشت به عربستان، به دلیل مشارکت در همایشی بین‌المللی قرآن کریم از سوی نیروهای امنیتی رژیم سعودی بازداشت شد.

اتهام شیخ این بود که در این همایش، در عریضه‌‌ای، از رژیم سعودی خواسته بود به "قبرستان بقیع" رسیدگی کرده، مذهب "تشییع" را به رسمیت شناخته و شیوه‌‌های آموزشی و درسی کنونی حاکم بر عربستان را تغییر داده یا لغو کند؛ همین.

اما بازداشت مجدد شیخ نمر، به 23 آگوست 2008 میلادی بازمی‌‌گردد که در شهر "القطیف" به دست نیروهای امنیتی رژیم سعودی بازداشت شد. این بار اتهام شیخ برای بازداشت بنابر ادعای رژیم سعودی درخواست از شیعیان مناطق شرقی عربستان برای آماده‌شدن به منظور دفاع از خود و جامعه خویش بود که رژیم ادعا می‌‌کرد، این سخنان نمر به معنی تحریک شیعیان عربستانی برای جدایی از حکومت مرکزی بود.

رژیم سعودی از بیم قیام مردمی و خشم و غضب شیعیان مناطق شرقی عربستان شیخ نمر را 24 ساعت پس از بازداشت آزاد کرد.

این روحانی برجسته عربستانی یک بار دیگر در مارس 2009 میلادی در معرض بازداشت قرار گرفت.

دیدگاه‌های نمر در قبال آل‌سعود

شیخ نمر همواره در خطابه‌‌هایش رژیم سعودی را به اعمال "سیاست‌‌های تبعیض‌آمیز طایفه‌ای سازمان‌یافته و منظم به‌ویژه در مناطق شرقی عربستان و به‌خصوص در دو منطقه "الاحساء" و "القطیف" متهم می‌کرد که حدود یک قرن است، بر این مناطق حاکمیت دارد.

وی همواره و بارها تأکید داشته که از گفتن کلام حق، بیم و واهمه‌ای ندارد حتی اگر در این راه بازداشت شده، وارد زندان شود و تحت شدیدترین شکنجه‌ها و آزارها و اذیت ها تا سرحد شهادت قرار گیرد.

شیخ نمر توهین به کرامت شهروندان عربستانی به‌ویژه شهروندان شیعی عربستان که از دید رژیم سعودی شهروندان درجه دو این کشور به شمار می‌آیند و فاقد هرگونه حق و حقوق شهروندی هستند، رد و تأکید می‌کند که از کرامت و حقوق شهروندان شیعی عربستانی حمایت خواهد کرد.

وی بارها در این ارتباط تأکید کرده است که در خط اول رویارویی با ظلم و جور رژیم سعودی قرار می‌گیرد چون اعتقاد دارد بدون مبارزه و تلاش نمی‌‌توان به حقوق مورد نظر خود دست یافت و عدالتی در کشور برقرار نخواهد شد و شهروندان نمی‌توانند آزاد زندگی کنند.

شیخ نمر در این‌باره در سخنان خود با استناد به خطبه "جهاد" امیرالمؤمنین علی(ع) تأکید دارد که به عدالت جز از طریق جهاد دست نخواهیم یافت و حق جز با از خود گذشتگی و جهاد و شجاعت به دست نخواهد آمد.

وی در خطبه‌های نماز جمعه خود نیز بارها گفته است که شیعیان عربستان، دیگر در برابر توهین‌ها و تعدی‌ها و تجاوزات آل‌سعود سکوت نخواهند کرد و در این باره خطاب به آل‌سعود گفت که "ما ساکت نمی‌مانیم که هر آنچه بخواهید بر سر ما بیاورید؛ هر آنچه بخواهید انجام دهید و کرامت و شخصیت ما را که با ارزش ترین چیز در زندگی ماست، زیر پا بگذارید".

شیخ نمر همچنین از مطبوعات و رسانه‌های سعودی به دلیل وابستگی و تبعیت آنها از رژیم سعودی و تبدیل‌شدن آنها به بوق تبلیغاتی آل‌سعود به‌شدت انتقاد می‌کند.

وی تصریح می‌کند که مفتی‌های وهابی، ساخته و پرداخته آل‌سعود هستند. به گفته شیخ نمر، آل سعود به مفتی‌های وهابی پول می‌دهند تا با دامن‌زدن به اختلافات طایفه‌ای و مذهبی و ایجاد اختلاف بین شیعیان و اهل سنت، آنها را به خود مشغول کنند و با ایجاد تفرقه مذهبی و طایفه‌ای و قبیله‌ای به حاکمیت خود بر عربستان و غارت و چپاول ثروت‌های آن ادامه دهند.

شیخ نمر النمر در یکی از خطبه‌هایش به خاطر مواضع و دیدگاه‌های تندش در قبال رژیم سعودی گفت که "می‌دانم فردا برای بازداشت من به سراغ خواهید آمد. خوش می‌آیید! این منطق و راه و روش شماست: "بازداشت" و "شکنجه" و "کشتار"؛ ما از قتل و کشتار نمی‌هراسیم. ما از هیچ چیز نمی‌ترسیم."

وی در قبال سرکوبگری های رژیم سعودی و مخالفت این رژیم با برگزاری تظاهرات‌ مسالمت‌آمیز و تجمع‌های اعتراض‌آمیز تأکید می‌کرد که "همواره به دنبال راه‌های دیگری برای ادامه اعتراضات خود و احقاق حقوق‌مان خواهیم بود و تظاهرات، یکی از این راهکارهاست".

این روحانی عربستانی را باید از جمله دشمنان سرسخت "نایف بن عبدالعزیز" ولی‌عهد سابق رژیم سعودی برشمرد. شیخ نمر، همواره انتقادات شدیدی را به وی وارد می‌کرد.

وی در یکی از خطابه‌هایش شاهزاده نایف بن عبدالعزیز را به علت شدت خشونت و قساوت و ظلمش علیه مردم عربستان به طور اعم و شیعیان به طور اخص، طاغوت و ستمگری خواند که در قبرش شکنجه خواهد شد و آتش او را خواهد سوزاند و کرم‌ها او را خواهند خورد. او در همین خطبه تأکید کرد که از مرگ نایف خوشحال خواهد شد.

وی همواره در خطبه‌های نمازجمعه و خطابه هایش نه تنها از آل سعود انتقاد می‌کند بلکه از منتقدان سرسخت برخی از رژیم‌های عربی حوزه خلیج فارس از جمله آل خلیفه است.

شهید مقاومت شیخ نمر

نِمِر هرگز نخواهد مرد هر چند

کنی اعدام او را شیخ سلمان

شهیدان زنده و مرزوق هستند

بود قول خداوندی به قران

به ثارالله پیوندد چو خونش

کند ویرانه کاخ ظلم و طغیان

به بمب خوشه ای کشتار کردی

مسلمانان ! چرا ای نامسلمان؟

دلارت چشم دولت ها فروبست

زبان بستند اینک همچو حیوان

ولی چشمان مردم هست ناظر

تو را چون دیو و دَد بینند الان

تو محکومی به حکم نصِّ قران

تنازع کرده ای با اهل ایمان

تو خواهی مرد با خواری و خفت

مهیّا از برایت نارِ نیران

حسین نبی زاده اردکانی

کمپین #محکومیت_به_شهادت_رساندن_شیخ_نمر_باقر_النمر_توسط_دولت_وحشی_و_جنایتکار_آل_سعود_وهابی_مرتد_ملعون

#شهادتت_مبارک_شیخ_مجاهد

🔴خبر فوری🔴

‏‏💠انا لله وانا اليه راجعون💠

"مرگ بر آل سعود"

🌹شيخ نمر النمر🌹

رهبرمظلوم شيعيان عربستان به دست آل سعود اعدام شد! 

یاشیخ شهادتت مبارک.

هرچه بیشتر بکُشید، بیدارتر خواهیم شد

این جـهـان «شیخ نِـمِر» ها فـراوان دارد...

https://telegram.me/joinchat/BKthRTu3NQ_7Q6bDIv2okg

#اطلاع_رساني_فوري

صلواتی برای نابودی آل یهود وفرج امام زمان (عج) لطفاً حتماً منتشر نموده و به اشتراك بگذاريد !

‌

‌‌

امسال اگر بابانوئل

در رویای کریسمس

تو را با تمام مخلفات

- کادو پیچ -

به دستانم نسپارد

شاخ تک تکِ گوزنهایِ سورتمه اش را می شکنم

که هیچ ...

تمام کاج های چراغانی این حوالی را

آنگونه از ریشه می زنم

که بهار

همین جا

لای همین برف ها

تا ابد در خواب بماند

مبادا

بی تو

فکر جوانه زدن در سرش باشد

‌

🌹سال نو ميلادي مبارك🌹

«کشف عجیب از هنر ایرانی در ترکیه»

ﺩﺭ ﺗﺮﮐﯿﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮐﺸﻒ ﯾﮏ ﺗﺨﺘﻪ ﻓﺮﺵ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﻔﯿﺲﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺧﺎﮎ ﺷﺪﻧﺪ .

ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﻓﺖ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ

ﺧﺴﺎﺭﺗﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﺵ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﯾﻦ

ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ .

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻘﺶ ﻭ ﻧﮕﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﺩﺭ ﻋﮑﺲ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﯾﮏ

ﻓﺮﺵ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺴﺖ و نقش شاهزاده ایرانی در روی فرش بافته شده.

ﻗﺪﻣﺖ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ 1400 ﺳﺎﻝ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪه!

کارشناسان و باﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭشبکه های مجازی ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﻫﻨﺮﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺴﺖ.

ﻫﻨﻮﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡاز موﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ

ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺟﻨﺴﯿﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﺣﺘﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺁﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﺵ

ﻭ ﺭﻧﮓ ﺁﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ!!!!!

ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻓﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﺵ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻓﺮﺷﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻨﺎﻡ

ﺑﻬﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﻭ ﺟﻮﺍﻫﺮﺍﺕ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه

هفته وحدت مبارک . با هم زمین نخوریم!

فاصله میان ۱۲ ربیع الأول که سالگرد ولادت پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله) بنا بر روایات أهل سنت تا ۱۷ ربیع الأول که تاریخ ولادت رسول الله محمد(صلى الله علیه و آله) بنا بر روایات موجود در شیعه است، از سوی امام خمینی (ره)، به عنوان هفته وحدت نامکَذاری شده است.

آیات بسیاری در قرآن مجید مسأله وحدت را بررسی، ریشه یابی و بر آن تأكید كرده اند كه به چهار دسته كلی تقسیم می شوند:

دسته اول آیات منع از حزب بندی

«... وَ اِنَّ هذِهِ اُمَّتُكُمْ اُمَّةً واحِدَةً وَ اَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ. فَتَقَطَّعُوا اَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرا كُلُّ حِزْبٍ بِمالَدَیْهِمْ فَرِحُونَ»(1) ؛ «این امت شما، یك امت واحد است و من پروردگار شما هستم»،

ملاحظه می كنیم در این جا «وحدت بین مردم، با توحید پروردگار، لازم و ملزومند».

د می فرماید: «فَاتَّقُون» تقوا پیشه كنید و از خدا پروا داشته باشید. یعنی اگر شما بخواهید در زمینه وحدت امت و توحیدِ پروردگار موفق باشید، پیش شرطش التزام به تقوا است. یعنی كنترل خود را از دست ندهید و هر چه دلتان می خواهد، هر چه هوا و هوستان هست، هر چه دنیاتان اقتضاء می كند، انجام ندهید، بلكه خودتان را حفظ و كنترل كنید، خودنگه دار باشید.

منع از قطعه کردن!

بعد از این تذكر بلافاصله می فرماید: «فَتَقَطَّعُوا اَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرا...» این امت ها (یا امت اسلام) امرشان را در بینشان تكه پاره كردند. یعنی به صورت آشكار و روشن، اختلاف بینشان واقع شد و تكه پاره شدند، بعد می فرماید: «كُلُّ حِزْبٍ بِمالَدَیْهِمْ فَرِحُونَ» هر گروهی به آنچه خودش دارد دل خوش كرده است و تصور می كند تشخیص وی برترین تشخیص و رویه دیگران مردود است و همین طرز تفكر یعنی خودبرتربینی و نفی دیدگاههای دیگران و اولین شكاف در دیوار عظیم وحدت ملی.

در آیاتی دیگر مسأله اختلاف احزاب را مطرح می كند: «فَاخْتَلَفَ الاْحْزابُ مِنْ بَیْنِهِمْ»،(2) احزاب در بین خودشان اختلاف كردند، اصلاً اگر امت، حزب، حزب شد حتما اختلاف هست، اگر اختلاف ندارند پس چرا چند حزب شدند؟

هر جا قرآن می خواهد مذمّت كند، كلمه (احزاب) را می آورد، آنجائی كه (حزب) است، همان حزب اللّه است، تعریف می كند، یعنی حزب اللّه در بین مسلمانان فقط یك حزب است و اگر به احزاب تقسیم شدند دیگر فاجعه است. (3)

با هم نزاع نكنید، نزاع و منازعه یعنی دعواكردن، با یكدیگر جنگ كردن، اختلاف باید به صورت تنازع درنیاید، به صورت دعوا كردن نباشد، خوب اگر نزاع كردیم و اختلافات به منازعه رسید چه می شود؟ «فَتَفْشَلُ وا» «فَشَل» یعنی سست شدن، جامعه شما یك جامعه معیوب و سستی می شود كه زود می توان آن جامعه را ذلیل كرد

دسته دوم آیات منع از اختلاف پس از وحدت

«وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمیعا وَلاتَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْكُمْ اِذْ كُنْتُمْ اَعْدآءً فَاَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِكُ مْ فَاَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ اِخْوانا وَ كُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النّارِ فَاَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَكُمْ ایاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ»(4

) به ریسمان خدا متمسك شوید و متفرق نشوید و نعمت خدا را بر خودتان بیاد بیاورید كه شما دشمن هم بودید، خدا بین دل های شما الفت داد و در نتیجه این الفت برادر هم شدید هنگامی كه شما در كنار گودال آتش بودید، (به علت آن اختلافی كه در جاهلیت داشتید تا مرز سقوط در آتش رفته بودید) خدا شما را نجات داد» (انقاذ غریق، یعنی نجات دادن كسی كه دارد غرق می شود، خداوند مسلمان ها را با وحدت از دریای آتش نجات داد یعنی «تفرقه، دریای آتش است» ) این چنین خداوند آیات خود را برای شما بیان می كند شاید هدایت بشوید.

در آیه بعد می فرماید: «وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ اُمَّةٌ یَدْعُونَ اِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اُولآئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (5)

 اگر شما بخواهید به این مفاهیم عالی برسید، در وحدت امت و در اعتصام به حَبْلِ اللّه و تقوا موفق باشید، شرطش این است كه جماعتی از شما، به معروف، امر و از منكر، نهی كرده مردم را به خیر دعوت كنند، قرآن، بلافاصله مسأله دعوت به خیر، امر به معروف و نهی از منكر را مطرح می كند. یعنی «اگر جماعتی مصلح و خیرخواه و آمر به معروف و ناهی از منكر، در بین مسلمانان نباشند، خود بخود مردم بطرف تفرقه و تحزب می روند» و حتما از تقوا دست برمی دارند. خداوند در آیه ای دیگر به مسأله تفرقه اشاره کرده و می فرماید:

وَ لاتَكُونُوا كَالَّذینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جآءَهُمُ البَیِّناتُ وَ اُولآئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ(6)؛ و مانند كسانی نباشید كه پراكنده شدند و اختلاف كردند، (آن هم) پس از آن كه نشانه های روشن (پروردگار) به آنان رسید و آن ها عذاب عظیمی دارند.

دسته سوم آیات منع از تنازع و سست شدن

«وَاَطیعُوا اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ریحُكُمْ وَاصْبِرُوا اِنَّ اللّهَ مَعَ الصّبِرینَ» (7)

خدا و رسول را اطاعت كنید. (این اطاعت از خدا و رسول، همان اعتصام به حبل اللّه و همان تقوایی است كه قبلاً گفته شد كه منشأ وحدت و خیر است)، با هم نزاع نكنید، نزاع و منازعه یعنی دعوا كردن، با یكدیگر جنگ كردن، اختلاف باید به صورت تنازع درنیاید، به صورت دعوا كردن نباشد، خوب اگر نزاع كردیم و اختلافات به منازعه رسید چه می شود؟ «فَتَفْشَلُ وا» «فَشَل» یعنی سست شدن، جامعه شما یك جامعه معیوب و سستی می شود كه زود می توان آن جامعه را ذلیل كرد، بعد می فرماید: «وَاصْبِرُوا اِنَّ اللّهَ مَعَ الصّبِرینَ» یعنی اگر شما بخواهید جلو این تنازع و فَشَل را بگیرید، باید صبر كنید و در برابر اظهار نظر مخالف تحمل و صبر داشته باشید.

دسته چهارم منع از تفرقه پس از كشف حقیقت

در چند آیه می خوانیم كه بسیاری از افراد پس از این كه علم پیدا كردند و حقیقت برای آنها كشف شد اختلاف پیدا می كنند. این اختلاف را قرآن منع می كند. از جمله در این آیات:

«وَ لا تَكُونُ وا كَالَّذینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جآءَهُمُ البَیِّناتُ...» (8) ؛ شما مانند آن امت ها و جمعیت هایی نباشید كه پس از این كه آیات بیّنات و علم به سراغشان آمد، اختلاف كردند و به تفرّق گرائیدند.

به ریسمان خدا  متمسك شوید و متفرق نشوید و نعمت خدا را بر خودتان بیاد بیاورید كه شما دشمن هم بودید، خدا بین دل های شما الفت داد و در نتیجه این الفت برادر هم شدید هنگامی كه شما در كنار گودال آتش بودید، (به علت آن اختلافی كه در جاهلیت داشتید تا مرز سقوط در آتش رفته بودید) خدا شما را نجات داد» (انقاذ غریق، یعنی نجات دادن كسی كه دارد غرق می شود، خداوند مسلمان ها را با وحدت از دریای آتش نجات داد یعنی «تفرقه، دریای آتش است»

ن شاء الله که با رعایت وحدت در جامعه، جامعه ای عزتمند و بدور از ضلالت و ذلت داشته باشیم.

پی نوشت ها:

1. مومنون/ 50- 53 .

2. 37 / مریم.

 3. ندای وحدت، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، چاپ اول، ص 64.

 4. 103 / آل عمران.

 5. 104 / آل عمران.

 6. 105/آل عمران.

 7. 46 / انفال.

 8. 105 / آل عمران.

 👈📎ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺮﺍڪ ﮔﺬﺍﺭﮮ📌 ﺑـﮧ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭمطلب و لینک صفحه ڪﻤڪ ڪﻨﯿﺪ.

◆کپی فقط با لینک صفحه بلامانع است◆

صفحه فرهنگی بچه شیعه

➣http://line.me/ti/p/%40exu2771t

تلگرام بچه شیعه

➣https://telegram.me/bacheshiye

 حضرت علی(ع):هر چیزی زکاتی دارد٬زکات علم یاد دادن به دیگران است. در ثواب نشر شریک باشید...

❤Share Pls ❤️

     👇 👇 👇

🔹دعای امام #صادق(ع) برای فرج #آل_محمد(ص)🔹

🔺امام #جعفر_صادق عليه السلام ـ در يكى از دعاهاى خود می فرماید :

بار خدايا، بر محمّد و ال محمّد و بر امام مسلمانان، درود و صلوات فرست و او را از پيش رو و از پشت سرش و از جانب راست و از جانب چپش و از بالاى سر و از زير پايش (از همه جهت) محافظت فرما و پيروزى و فتحى آسان (و بى رنج) نصيبش گردان و نصرتى عزت بخش عطايش كن و از جانب خود براى او تسلطى (و قدرتى) يارى گر قرار ده؛ بار خدايا، فرج آل محمّد را شتاب بخش و دشمنان آنان را، از جنّ و انس، نيست و نابودگردان

متن حدیث:

🔺#الإمام_ الصادق عليه السلام ـ في دُعاءٍ لَهُ ـ : اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، وعَلى إمامِ المُسلِمينَ ، وَاحفَظهُ مِن بَينِ يَدَيهِ ومِن خَلفِهِ وعَن يَمينِهِ وعَن شِمالِهِ ومِن فَوقِهِ ومِن تَحتِهِ ، وَافتَح لَهُ فَتحًا يَسيرًا ، وَانصُرهُ نَصرًا عَزيزًا ، وَاجعَل لَهُ مِن لَدُنكَ سُلطانـًا نَصيـرًا . اللّهُـمَّ عَجِّل فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وأهلِك أعداءَهُم مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ.

«مصباح المتهجّد،ص 392 - جمال الاُسبوع، ص 293 »

🌺اللهم عجل لولیک الفرج🌺

https://telegram.me/ziearat

#یلدای_مهدوی

🌸شب یلدایم اگر باتو سپر شد یلداست

🌺یا اگر این شب من باتو سحر شد یلداست

🌼ما که عمری زده ایم دم زِ فراق تو، اگر..

🌸..بعد از این شام سیه خَتمِ سفر شد یلداست

🌺ما که خود چله نشین تو شدیم آقاجان

🌼این شب چله اگر از تو خبر شد یلداست

🌺شب نشینی و کنار دِگران خوب اما..

🌸..با تو و عشق تو گر جمله به سر شد یلداست

🌸ای خدایِ کرم و جود و محبت مهدی(عج)

🌺از کرم، بر من اگر از تو نظر شد یلداست

@mahdiehtehran

✒️📃

🌺 امروز سالروز آغاز ظهور موفور السرو ولایت و امامت حضرت ولی‌الله الاعظم, امام مبین و حصن حصین, بقیه الله فی الارضین, موعود انبیا مرسلین و مقصود از «فمن یاتیکم بما معین» الامام الثانی عشر الحجةابن الحسن المهدی ارواح‌العالمین له الفدا می‌باشد.

💐 این روز مقدس را به ساحت مبارک آن ولی دوران و به عموم منتظران روزگار رهایی و عصر نجات و خلاص بشر از ظلم و بی‌عدالتی و استکبار، تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم💐

🔰 در حقیقت باید گفت از امروز و از درون تاریخ هجری، تاریخ پربرکت و نوین عصر مهدوی آغاز می‌شود.

🎀 بزرگترین نعمت الهی در هر عصر و زمان، وجود ذی‌جود حجةالله است که به تصریح حضرت امیرالمومنین‌(ع) زمین خالی از وجود او نخواهد بود که یا ظاهر و مشهور و یا غایب مستور است و اوست که آیات و بینات الهی را از زوال و بطلان نگه می‌دارد.🎀

👈🏼 از وظایف بسیار مهم شیعیان در عصر غیبت، ‌شکر این نعمت بزرگ است که هر چه بیشتر و گسترد‌ه‌تر بروز داشته باشد آثار مفید و برکات آن موجب قرب الهی و نشان از حیات و زنده بودن جامعه مهدوی دارد.

🌟 از مظاهر درخشان شکر این نعمت بالاخص یاد حجت خدا در ایام متبرک و روزها و زمان‌های منسوب به آن حضرت و گرامیداشت این روزها و شب‌ها، به دعا و عبادت،‌اصلاح امور و شئون دینی، احیای امر آن امام عزیز و تجدید عهده و بازگشت به خدا و محاسبه نفس و مخصوصا دعا برای تعجیل فرج و ظهور آن حضرت است که افضل اعمال می‌باشد.🌟

🚨 نکته ای که باید در نظر گرفت این است که آغاز امامت مثل تاج گذاری شاهانه نیست که تا امام قبلی از دنیا رفت, تبریک و شادباش گویان فورا سور و سات جشن و پایکوبی فراهم کنیم. 

🔰میدانیم که در این روز امام در سوگ پدر بزرگوارشان هستند. 

پس شایسته است با بصیرت لازم، همراه با تسلیت گفتن, هر سال در این روز با ایشان تجدید بیعت نموده و  بهتر امام را معرفی نماییم.🔰 

⚠️ باید مراقب بود تا این تبریک گفتن ها باعث افراط وتفریط نشه و نتیجه اش مثل جشنهایی که در نیمه شعبان بعضی شیعه نماها با برپایی رقص و اختلاط دختر و پسر در خیابونها میگیرن منجر نشه.

👌🏼 ما و شما همراهان فرهنگ مهدویت

 امروز وظیفه داریم که خصوصیات و امتیازات جامعه مهدوی و دولت کریمه الهی را به جهان معرفی نماییم که جهان کشته عدل و مواسات و جهان خسته از ظلم و جنایات و قتل و خونریزی خود را برای روز رهایی و روز زیبای مهربانی آماده کند و امیدوار و منتظر وعده الهی برای برپایی حکومت واحد عدالت باشد که :

💠انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا💠

🔸شایسته است با نشر این مطلب کمر همت بسته و در ترویج فرهنگ مهدویت کوشش کنیم🔸

🌿🔔🔸🔸🔶🔸🔸🔔🌿

@Farhange_Mahdaviat

آشنایی با یازدهمین اختر تابناک امامت

#ویژه_نامه

هشتم ربیع الاول، سالروز #شهادت_حضرت_امام_حسن_عسکری علیه‌السلام است. در این روز، یکی دیگر از گل‌های سرسبز باغ علوی پژمرده شد و آفتاب عمر با سعادت او غروب کرد. آسمانیان و زمینیان در غم فقدان او محزون شدند و گل‌های بوستان احمدی در خزان یکی دیگر از شاخه‌های طوبای خود، به ماتم نشستند. ما نیز با فرزند برومند آن امام همام، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم‌ناله شده و در عزای آن سفیر هدایت و کشتی نجات به سوگ می‌نشینیم. 

#طلوع_یک_ستاره

روز جمعه، هشتم ماه ربیع الثانی سال 232 ق، در تاریخ پرافتخار مسلمانان، روزی به یاد ماندنی است. هنوز بیست بهار از عمر شریف امام هادی علیه‌السلام نگذشته بود که شهر مدینه، شاهد ظهور و تولد ستاره‌ای فروزان از ستارگان حریم نبوی گردید. مدینه، با شکوفه زدن گلی دیگر از گلستان امامت و ولایت نورباران شد و باردیگر، شور و شعفْ بوستان علوی را فرا گرفته، خانه کوچک و با صفای امام هادی علیه‌السلام به نور فرزند پاک و مطهر خود روشن گردید.

#حرکت_به_عراق

با تولد امام حسن عسکری علیه‌السلام در سال 232ق، شور و نشاطْ ساکنان شهر مدینه و خانه با صفای امام هادی علیه‌السلام را فرا گرفت. بنی‌هاشم از این تولد مبارک، مسرور شده و سجده شکر به جای آوردند. متأسفانه این شور و شادی، بعد از مدتی به حزن و اندوه خاندان علوی تبدیل شد. خلیفه عباسی و درباریان فاسد که نفوذ علمی و معنوی امام هادی علیه‌السلام را در شهر مدینه می‌دیدند، به وحشت افتاده و برای حفظ قدرت ظاهری خود، دستور حرکت امام علیه‌السلام را به دیار غربت عراق صادر کردند. امام هادی علیه‌السلام به همراه فرزند عزیزش امام عسکری در سال 233 ق از شهر مدینه حرکت و به شهر سامراء، مرکز حکومت خلیفه عباسی وارد شد. امام حسن عسکری علیه‌السلام به همراه پدر بزرگوار خود، در یکی از محله‌های سامراء ساکن شده و تا آخر عمر مبارک خود در آن جا اقامت داشت.

#زندان_بی_حصار

در تمام سال‌هایی که امام حسن عسکری علیه‌السلام در شهر سامراء می‌زیست، به جز چند نوبتی که در زندان دستگاه فاسد بنی عباس بود، در صورت ظاهر، همانند شهروندی عادی زندگی می‌کرد، ولی تمام رفتار و حرکات حضرت، به طور محتاطانه‌ای زیر نظر حکومت وقت قرار داشت. وجود شبکه منظم و متشکل شیعیان که از مدت‌ها قبل شکل گرفته بود، نگرانی و وحشت خلفای عباسی را فراهم کرده و باعث می‌شد تمام رفتار امام و شیعیان حضرت، به نحوی کنترل شود. به همین دلیل، از امام خواسته بودند تا همواره حضور خود را در سامراء، به آگاهی حکومت برساند؛ چنان که براساس نقل یکی از خدمتکاران امام، آن حضرت مجبور بود هر دوشنبه و پنجشنبه در دارالخلافه حاضر شده و خود را به دربار معرفی کند. در حقیقت، شهر سامراء به زندان بی‌حصاری برای امام تبدیل شده بود که تمام آرامش و آسایش را از حضرت می‌گرفت. 

#در_سوگ_برادر

امام حسن عسکری علیه‌السلام سه برادر داشت که عبارت اند از: حسین، جعفر و محمد. حسین، یکی از عابدان و زاهدان زمان خود بود و به امامت امام عسکری علیه‌السلام ایمان داشت. جعفر، برادر ناصالح حضرت بود که به جعفر کذّاب مشهور است. محمد، فرزند بزرگ امام هادی علیه‌السلام بود. او در سال 252 ق (دو سال قبل از شهادت امام هادی علیه‌السلام ) از دنیا رفت. امام عسکری علیه‌السلام در وفات برادر، گریبان چاک کرد و عزادار برادر خود گشت. قبر شریف ایشان در نزدیکی سامراء است و به امامزاده سید محمد شهرت دارد. 

#ازدواج_امام_عسکری_علیه‌السلام 

امام حسن عسکری علیه‌السلام ، در کنار پدر بزرگوار خود، مراحل رشد و شکوفایی را گذراند، و از دریای معارف و فضیلت‌های پدر بهره‌مند شد. آن حضرت، مدتی قبل از شهادت پدر مهربانش، با یک دختر شایسته رومی به نام نرجس، که از نوادگان حضرت شمعون، وصی حضرت عیسی بود، ازدواج کرد. 

نرجس، در یکی از جنگ‌های مسلمانان با سپاه روم، به اسارت مسلمانان درآمده بود که توسط امام هادی علیه‌السلام خریداری و به امام حسن عسکری علیه‌السلام تزویج شد. او یکی از زنان پاکدامن و بزرگواری بود که دین مبین اسلام را اختیار و افتخار همسری امام را پیدا کرد. با ازدواج امام عسکری علیه‌السلام و نرجس، بارقه امید در دل‌های مؤمنان و شیفتگان و منتظران امام زمان روشن شد. اگرچه تاریخ دقیق ازدواج امام عسکری علیه‌السلام مشخص نیست، ولی به طور قطع ازدواج ایشان در زمان حیات امام هادی علیه‌السلام صورت گرفته است. 

#شهادت_پدر

اگرچه امام عسکری روزهای سختی را در شهر سامراء می‌گذراند، ولی وجود پدری معصوم و مهربان، باعث آرامش خاطر حضرت می‌شد. در اوایل ماه رجب سال 254ق، دوران خوشی و آرامش حضرت به پایان رسید و آن حضرت در غم از دست دادن پدر مهربان خود، به سوگ نشست و برای همیشه عزادار پدر بزرگوار خود شد. خلیفه عباسی، وقتی موقعیت خلافت خود را در خطر دید، دستور داد امام هادی علیه‌السلام را مسموم کنند و به شهادت رسانند. با شهادت آن حضرت، غربت و تنهایی امام عسکری علیه‌السلام در شهر سامرا فزونی یافت. این دوران، از سخت‌ترین و طاقت‌فرساترین دوران زندگی کوتاه امام عسکری علیه‌السلام است. بعد از شهادت امام هادی علیه‌السلام ، دوران ولایت و امامت شش ساله امام عسکری علیه‌السلام شروع شد و خط سبز و اصیل معارف الهی، به پرتوافشانی خود ادامه داد.

#جود_و_بخشش

نگاه خاندان رسالت به مسایل مادی، به گونه‌ای بود که بتوانند به وسیله آن، رضایت و خشنودی پروردگار عالم را به دست آورده، گرهی از مشکلات زندگی مردم باز کنند. امام عسکری علیه‌السلام با تمام وجود از یاران خاص و نزدیک و نیازمندان شیعه حمایت و پشتیبانی مالی می‌کرد. این اقدام، مانع از آن می‌شد که شیعیان، زیر فشار مالی، جذب دستگاه عباسی شوند. ابوهاشم جعفری می‌گوید: از نظر مالی در مضیقه بودم. خواستم وضع خود را طی نامه‌ای به امام عسکری علیه‌السلام بنویسم، ولی خجالت کشیدم و صرف نظر کردم. روزی هنگامی که وارد منزل شدم، دیدم که امام علیه‌السلام صد دینار برای من فرستاده و طی نامه‌ای نوشته است: «هر وقت احتیاج داشتی، خجالت نکش و پروا نکن و از ما بخواه که به خواست خدا به مقصود خود می‌رسی».

#جایگاه_اجتماعی_امام

امام حسن عسکری علیه‌السلام اگر چه بسیار جوان بود، ولی به دلیل موقعیت بلند علمی، اخلاقی و خانوادگی، به ویژه رهبری شیعیان و اعتماد بی‌شائبه آنان به حضرت و احترام بی‌چون و چرای مردم، شهرت فراوانی پیداکرده بود. به همین دلیل، حاکمان عباسی نیز به جز در مواردی، در ظاهر، رفتاراحترام‌آمیزی از خود به امام عسکری علیه‌السلام نشان می‌دادند. خادم آن امام می‌گوید: روزهایی که امام عسکری علیه‌السلام به مقر خلافت می‌رفت، شور و شعف عجیبی در مردم پیدا می‌شد. خیابان‌های مسیر آن حضرت، پر از جمعیتی بود که بر مرکب‌های خود سوار بودند. هنگامی که امام مشرف می‌شدند، هیاهو یکباره خاموش می‌شد و حضرت از میان جمعیت گذشته، وارد مجلس می‌شد. 

#شاگردان

امام حسن عسکری علیه‌السلام در مدت شش ساله امامت خود، شاگردان زیادی را تربیت کرد و آن‌ها را به سر منزل کمال رساند که به عنوان نمونه، به چند نفر از آنان اشاره می‌کنیم:

1. احمدبن اسحاق اشعری قمی، که نماینده و فرستاده مردم قم و از یاران خاص حضرت بود. او از جمله کسانی است که حضرت مهدی(عج) را زیارت کرده است.

2. سید عبدالعظیم حسنی، که از نوادگان حضرت مجتبی علیه‌السلام است. او از عالمان، فقیهان و پارسایان برجسته زمان خود بود و ائمه اطهار، شیعیان را به مراجعه به او دستور داده‌اند. قبر مطهر ایشان در شهر ری است. 

3. فضل بن شاذان که یکی از پرکارترین دانشمندان شیعه است. او خراسانی بود و از مکتب پربرکت امام عسکری علیه‌السلام کسب فیض می‌نمود. آن حضرت در مورد او می‌فرماید: «باید اهل خراسان به جایگاه فضل بن شاذان و بودن او در میانشان برخود ببالند». 

#سفیران_هدایت

با توجه به ایجاد محدودیت و پراکنده بودن شیعیان در مناطق مختلف، امام حسن عسکری علیه‌السلام برای ارتباط با آنان، از شیوه انتخاب وکیل استفاده می‌کردند. وکلای حضرت موظف بودند تا در زمینه احکام شرعی و مسایل مالی و خمس و دیگر موارد، به عنوان رابط بین امام و مردم عمل کرده و مشکلات مردم را حل کنند. بعضی از وکلای حضرت عبارت‌اند از:

1. عثمان بن سعید عمری که از بزرگان شیعه است و از شغل روغن فروشی، به عنوان پوششی برای فعالیت‌های خود استفاده می‌کرد. 

2. ابراهیم بن عبده، که نماینده و وکیل امام در شهر تاریخی و مذهبی نیشابور بود. 

3. احمدبن اسحاق قمی اشعری که از یاران خاص امام و از شخصیت‌های بزرگ شیعی و وکیل و نماینده امام در موقوفات قم بود. او استاد شیخ صدوق بوده و پس از شهادت امام عسکری علیه‌السلام ، وکالت امام زمان(عج) را هم برعهده داشت. 

4. ابراهیم بن مهزیار اهوازی.

#تألیفات

وجود منبع علوم آل‌محمد علیه‌السلام و فیض ربوبی در شهر سامراء، باعث شد تا دانشمندان و بزرگان جهان اسلام، از نقاط مختلف، برای کسب فیض از حضور امام حسن عسکری علیه‌السلام ، به سامراء رفته و از علوم ایشان بهره‌مند شوند. هر چند عمر حضرت کوتاه بود، ولی در همین مدت اندک، توانست آثار مهمی اعم از تفسیر قرآن و نشر احکام اسلامی و گسترش مسایل فقهی، از خود به یادگار بگذارد. حضرت تألیفاتی داشته‌اند که عبارت است از:

1. تفسیر العسکری: امام حسن عسکری علیه‌السلام یکی از بزرگ‌ترین مفسران قرآن کریم به شمار می‌آمد که قرآن را به صورتی ساده و روشن، برای شیعیان خود تفسیر می‌کرد. این کتاب، یکی از یادگاری‌های علمی امام حسن عسکری علیه‌السلام در زمینه تفسیر قرآن است .

2. المُقْنِعه: این کتاب مشتمل بر علم حلال و حرام بوده که به حضرت عسکری علیه‌السلام منسوب است.

#نامه_های_امام

امام حسن عسکری علیه‌السلام در طول مدت امامت خود، نامه‌های زیادی به شخصیت‌ها، شهرها و کشورهای مهم اسلامی نوشته که تعدادی از آن‌ها برای کشور ولایت مدار و بزرگ اسلامی ایران بوده است. امام عسکری علیه‌السلام در یکی از نامه‌های خود به علی بن حسین بابویه قمی، پدر شیخ صدوق که یکی از فقهای بزرگ شیعه بوده، می‌فرماید: «ای بزرگ مرد و مورد اعتماد و فقیه من، صبر کن و شیعیان مرا به صبر فرمان بده». امام در یکی دیگر از نامه‌های خود به اسحاق بن اسماعیل و شیعیان نیشابور، پس از توضیح نقش امامت در هدایت امت اسلامی می‌فرماید: «ابراهیم بن عَبده، نامه مرا برای همه بخواند تا جای سؤال و ابهامی باقی نماند». امام حسن عسکری علیه‌السلام نامه دیگری هم به مردم شریف قم و آوه، واقع در 45 کیلومتری قم نوشته‌اند. 

#خلفای_معاصر

امام حسن عسکری علیه‌السلام در دوران زندگی کوتاه خود، با شش تن از خلفای عباسی هم عصر بود که هر کدام از آن‌ها، از دیگری فاسدتر و ستمگرتر بودند. سه تن از اینان، در زمان حیات امام هادی علیه‌السلام به خلافت رسیدند که عبارت اند از متوکل عباسی، فرزند هارون الرشید، منتصر عباسی و مستعین. 

اما سه تن از خلفای عباسی، در دوران شش ساله امامت امام عسکری علیه‌السلام بر تخت خلافت نشستند و از ناحیه آنان، ستم‌های زیادی بر حضرت وارد شد. این انسان‌های پلید عبارت‌اند از: معتزّ که از سال 252 تا 255 حکومت کرد. مهتدی که از سال 255 تا 256 خلیفه عباسی بود و معتمد عباسی که آن حضرت را به شهادت رساند. خلفای عباسی که روز نخست به نام طرفداری از علویان و به عنوان گرفتن انتقام آنان از بنی امیه قیام کردند، مانند خلفای بنی امیه و بلکه بدتر از آنان، به ستمگری و خودکامگی‌های خود ادامه دادند. 

#قیامها 

در عصر امامت امام عسکری علیه‌السلام قیام‌های فراوانی از سوی علویان بر ضد دستگاه عباسی شکل گرفت. علت این انقلاب‌ها و قیام‌ها، ظلم و فساد بی‌پایان خلفای عباسی به مردم و علویان بود. افزون بر این که آنان معتقد بودند رهبری جامعه اسلامی، حق علویان است و عباسیان، غاصبان خلافت اند. برخی از این قیام‌ها عبارت است از: 

1. قیام علی بن زید بن الحسین: او از نوادگان امام سجاد علیه‌السلام بود که در کوفه قیام کرد و در این راه، فداکاری‌های بسیاری از خود نشان داد و بارها با نیروهای خلیفه عباسی درگیر شد. 

2. قیام احمدبن محمدبن عبداللّه‌: او نیز از علویان عصر امام عسکری علیه‌السلام بود که بر ضد معتمد عباسی قیام کرد، ولی به قتل رسید و سرش را نزد آن حاکم ستمگر فرستادند.

#اوضاع_سیاسی

خلفای عباسی، از هر گونه اعمال فشار و محدودیت به امامان شیعه دریغ نکرده و فضای غبارآلودی را در اطراف آنان به وجود آورده بودند. این فشارها، در عصر امام حسن عسکری علیه‌السلام به اوج خود رسید. درباره علت این فشارها و محدودیت‌ها، به دو مطلب عمده می‌توان اشاره کرد: نخست این که در زمان امام عسکری علیه‌السلام ، شیعه به صورت قدرتی عظیم در عراق درآمده بود و همه مردم می‌دانستند که این گروه، به خلفای وقت معترض بوده و حکومت عباسیان را مشروع و قانونی نمی‌داند؛ دوم این‌که، خاندان عباسی و پیروان آن‌ها می‌دانستند مهدی موعود(عج) که نابود کننده حکومت‌های خودکامه است، از نسل حضرت عسکری علیه‌السلام خواهد بود. به همین دلیل، پیوسته مراقب اوضاع زندگی او بودند تا بتوانند فرزند حضرت را به چنگ آورده و ایشان را از سر راه خود بردارند.

#فعالیت‌های_امام_در_دوران_امامت

الف) کوشش‌های علمی

امام عسکری علیه‌السلام به رغم شرایط نامساعد و محدودیت بسیار شدیدی که حکومت عباسی برقرار کرده بود، موفق به گسترش دانش دامنه دار خود در سطح جامعه نشد، ولی شاگردانی تربیت کرد که هر کدام از آن‌ها، سهم به سزایی در نشر و گسترش معارف اسلام و دفع شبهه‌های دشمنان داشتند. مرحوم شیخ طوسی رحمه‌الله ، تعداد شاگردان حضرت را بیش از یکصد نفر ثبت کرده که در میان آنان، مهره‌های روشن، شخصیت‌های برجسته و مردان وارسته‌ای به چشم می‌خورد. امام حسن عسکری علیه‌السلام افزون بر تربیت شاگردان، مشکلات و تنگناهای پیش آمده برای مسلمانان و امت اسلامی را در پرتو علم امامت حل می‌کرد. 

ب) استفاده از آگاهی غیبی

امامان معصوم در پرتو ارتباط با پروردگار جهان، از آگاهی غیبی برخوردار بوده و در مواردی که اساس حقانیت اسلام یا مصالح عالی امت اسلامی در خطر می‌افتاد، از این آگاهی به صورت «ابزار» استفاده می‌کردند. امام حسن عسکری علیه‌السلام نیز از این قاعده بیرون نبود. شرایط نامساعد و جوّ پراختناق آن عصر و شک و تردید و تزلزل گروهی از شیعیان در مورد امام هادی علیه‌السلام و امام عسکری علیه‌السلام ، باعث می‌شد که امام عسکری علیه‌السلام پرده‌های حجاب را کنار زده و از آن سوی جهان ظاهر خبر دهد که این کار، از مؤثرترین شیوه‌های جلب مخالفان و تقویت ایمان شیعیان بود. مرحوم علامه مجلسی رحمه‌الله در کتاب شریف بحارالانوار، 81 مورد از کرامات و گزارش‌های غیبی آن حضرت را ثبت کرده است. ابوهاشم جعفری نیز در این‌باره می‌گوید: هر زمان که به حضور امام عسکری علیه‌السلام می‌رسیدم، برهان و نشانه تازه‌ای بر امامت حضرت مشاهده می‌کردم.

ج) آماده سازی برای دوران غیبت

از آن جا که غایب شدن امام و رهبر هر جمعیت، حادثه‌ای غیرطبیعی و نامأنوس است و تحمل مشکلات ناشی از آن برای نوع مردم دشوار می‌باشد، پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و امامان پیشین، به تدریج مردم را با این موضوع آشنا ساخته و افکار ایشان را برای پذیرش آن آماده می‌کردند. این تلاش، در عصر امام عسکری علیه‌السلام به صورت روشن‌تری به چشم می‌خورد و جلوه بیشتری پیدا می‌کند؛ زیرا آن حضرت، از یک طرف حضرت مهدی(عج) را تنها به شیعیان خاص و بسیار نزدیک خود نشان می‌داد و از طرف دیگر، تماس مستقیم شیعیان با خود حضرت عسکری علیه‌السلام نیز روز به روز محدودتر و کمتر می‌شد، به طوری که حتی در خود شهر سامراء، به مراجعات و مسایل شیعیان به وسیله نامه یا توسط نمایندگان خویش پاسخ می‌دادند. آن حضرت با این شیوه، به شیعیان فهماندند که امام زمان می‌تواند زنده بوده، ولی از نظر و چشم مردمان پنهان باشد.

د) ایجاد شبکه ارتباطی

در زمان امام حسن عسکری علیه‌السلام ، شیعیانْ در مناطق مختلف و شهرهای متعددی مانند کوفه، بغداد، نیشابور، قم، آوه( در 45 کیلومتری قم)، مدائن، خراسان، شهرری و... گسترش یافته و در آن‌ها سکونت داشتند. گستردگی و پراکندگی مراکز تجمع شیعیان، وجود سازمان ارتباطی منظمی را ایجاب می‌کرد تا پیوند شیعیان را با حوزه امامت و با یکدیگر برقرار سازد و از این رهگذر، آنان را از نظر دینی و سیاسی رهبری کند. امام حسن عسکری علیه‌السلام برای این هدف بلند، نمایندگانی از میان برجستگان علمی و معنوی شیعیان برگزیده و در مناطق متعدد منصوب کرد و ازاین راه، پیروان خود را در همه مناطق زیر نظر داشت. افزون بر شبکه ارتباطی وکالت، آن حضرت به وسیله اعزام پیک‌ها و نامه‌ها نیز، با شیعیان و پیروان خود در ارتباط بود و مشکلات آنان را برطرف می‌نمود.

ه) فعالیت‌های سرّی سیاسی

امام حسن عسکری علیه‌السلام ، به رغم تمامی محدودیت‌ها و کنترل‌هایی که از طرف دستگاه خلافت به عمل می‌آمد، یک سلسله فعالیت‌های سری سیاسی را رهبری می‌کرد و با گزینش شیوه‌های بسیار ظریف پنهانکاری، از چشم بیدار و مراقب جاسوسان دربار عباسی به دور می‌مانْد. عثمان بن سعید که از نزدیک‌ترین و صمیمی‌ترین یاران امام بود، زیر پوشش روغن‌فروشی فعالیت می‌کرد و اموال و وجوهی را که باید به امام‌می‌رسید، در ظرف‌ها و مشک‌های روغن قرار داده و به امام می‌رسانْد. آن حضرت در اقدامی کاملاً سری، اسناد، نامه‌ها و نوشته‌های سری را در میان چوب جاسازی کرده و برای نماینده خود می‌فرستاد. امام این کار را برعهده مأمور حمام خود گذاشته بود که سوءظن کسی را جلب نکند. 

#بازداشت_امام

متوکل عباسی، دستور جلب امام هادی علیه‌السلام را به همراه امام عسکری علیه‌السلام به منظور کنترل بیشتر آن‌ها و شیعیان صادر کرد و آن دو امام بزرگوار را به شهری نظامی وارد نمود که تفاوتی با زندان نداشت. در عین حال، خلیفه عباسی در بازداشت امام هادی و عسکری علیهماالسلام سخت‌گیری بیشتری می‌کرد و در هنگام پیدایش جریان‌های خاصی که نوعی تهدید بر ضد حاکمیت به شمار می‌آمد، شخص امام و یاران نزدیک حضرت را به زندان می‌انداخت. اگر چه مدت زمان زندانی شدن امام حسن عسکری علیه‌السلام به طور دقیق مشخص نیست، از روایات چنین بر می‌آید که آن حضرت در زمان خلافت هر سه نفر خلیفه معاصر، به زندان افتاده است. امام عسکری علیه‌السلام در زمان معتز به همراه برادرش جعفر به زندان افتاد. حضرت در دوران مهتدی هم به زندان افتاد که مقارن با کشته شدن خلیفه بود. آن حضرت در سال 259 ق، هم‌زمان با حکومت معتمد عباسی نیزدر بازداشت او به سر می‌برد. 

#نقشه_شوم

معتز، خلیفه جوان و مغرور عباسی، در سال 252 قمری به خلافت رسید و در سال 255 قمری، کشته شد. او برای حفظ قدرت و حکومت خود، دست به هر جنایتی زد و از هیچ عمل وحشیانه‌ای فروگذار نکرد. معتز در دوران سه ساله حکومت خودکامه خود، مسلمانان راستین و بزرگان شیعه را تحت فشار قرار داد. شیعیان و سادات علوی در دوران حکومت او، با شدیدترین شکنجه‌ها در زندان‌ها به سر می‌بردند. او برای از بین بردن موانع حکومت خود، دستور قتل امام حسن عسکری علیه‌السلام را صادر کرد و به یکی از درباریان خود به نام سعید حاجب دستور داد تا امام را به طرف کوفه روانه کرده و حضرت را در بین راه به شهادت برساند، ولی با کشته شدن خلیفه توسط گروهی از ترکان دربار، نقشه شوم او عملی نشد و آن حضرت از این حادثه جان سالم به در برد. 

#شمع_پروانگان

امام حسن عسکری علیه‌السلام مدتی در زندان دژخیم زمان خود به نام «نحریر» گرفتار بود. همسر نحریر به او اعتراض کرد و او را از عاقبت بدرفتاری با آن حضرت برحذر داشت، ولی او برعکس توصیه‌های زن خود عمل کرده و دستور داد تا حضرت را در قفس درندگان و شیران بیندازند. دستور نحریر به اجرا در آمد. او بعد از مدتی برای بازدید چگونگی قتل امام و فرستادن گزارش، نزدیک قفس آمد و با صحنه بی‌نظیری مواجه شد؛ امام علیه‌السلام در میان درندگان در حال عبادت بود و آن‌ها در گرد آن حضرت حلقه زده و زانوی ادب و احترام در مقابل حضرت به زمین زده بودند، نحریر بعد از دیدن این منظره، امام عسکری علیه‌السلام را آزاد کرد. 

#شب_حادثه

امام حسن عسکری علیه‌السلام ، در شب شهادت خود، نامه‌های زیادی نوشت و آن‌ها را به نامه رسان خود داد تا به شهر مدینه برساند. حضرت در آخرین لحظات عمر مبارک خود، آب خواست و فرمود: «می‌خواهم نماز بخوانم». خادم حضرت، سجاده را برای امام آماده کرد. حضرت وضو گرفت و نماز صبح را در بستر به جا آورد. بعد کاسه آب را از خادم خود گرفت تا مقداری از آن را بنوشد که دست حضرت لرزید و ظرف آب به دندان‌های حضرت برخورد می‌کرد. حضرت به خادم خود فرمود تا فرزندش امام زمان را حاضر کند. در این هنگام، نرجس خاتون، مادر امام زمان علیه‌السلام به همراه آن حضرت وارد اتاق شد همین که چشم حضرت به امام زمان افتاد، گریه کرد و فرمود:«ای سید اهل بیت، مقداری به من آب بده که من به سوی پروردگار خود رهسپارم». امام زمان پدر بزرگوار خود را سیراب نمود و حضرت جان به جان آفرین تسلیم کرد. امام عسکری علیه‌السلام ، در روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 قمری، بعد از نماز صبح در 28سالگی به شهادت رسید. 

#دسیسه_ای_دیگر

معتمد عباسی همواره از محبوبیت و نفوذ معنوی امام حسن عسکری علیه‌السلام در جامعه نگران بود. هنگامی که مشاهده کرد توجه مردم به امام عسکری علیه‌السلام روز به روز بیشتر می‌شود و زندان و اختناق و محدودیت و مراقبت، تأثیر معکوس دارد، سرانجام به همان شیوه ناجوانمردانه دیرینه اجداد خود متوسل شد و آن حضرت را پنهانی مسموم کرد. او تلاش زیادی کرد تا شهادت امام عسکری علیه‌السلام را عادی جلوه داده و مرگ حضرت را طبیعی بنمایاند. معتمد به ابوعیسی، فرزند متوکل و از درباریان عباسی دستور داد تا در تشییع جنازه حضرت حاضر شد و کفن را از روی مبارک حضرت کنار بزند و برای رفع تهمت، بزرگان علویان و هاشمیان، وزیران، نویسندگان، قاضیان و اشراف و اعیان را به نزدیک خود بطلبد و با صدای بلند فریاد زند: «ای مردم، بیایید و خوب نگاه کنید، این حسن به علی فرزندزاده امام رضا است که به مرگ طبیعی فوت شده و کسی به او آسیبی نرسانده است».

#تلاش_جعفرکذاب

با شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام ، تلاش‌های مذبوحانه جعفر کذاب برادر آن حضرت، ابعاد تازه‌ای به خود گرفت. او ادعای امامت امت اسلامی را داشت و برای رسیدن به این هدف، از هیچ کوششی فرو گذار نکرد. جعفر برای دست‌یابی به این مقام، حاضر شد تا سالانه مبلغ بیست هزار دینار به یکی از موالیان دربار عباسی پرداخت کند تا امامت امت را به او واگذار کنند. او برای فریب شیعیان و جلب نظر آنان، بر سر جنازه حضرت عسکری علیه‌السلام حاضر شد تا بر آن حضرت نماز بخواند. وقتی جعفر کذاب آماده تکبیر شد، ناگاه کودکی گندمگون و سیاه موی بیرون آمد و لباس جعفر را گرفت و او را کنار کشید و گفت: «عمو، کنار برو، من باید بر پدرم نماز بخوانم». جعفر با چهره‌ای دگرگون، کنار رفت و امام زمان علیه‌السلام بر پدر خود نماز خواند. پس از اقامه نماز، حضرت عسکری علیه‌السلام را در کنار قبر پدرش امام هادی علیه‌السلام دفن کردند.

#در_جستجوی_حضرت_مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

پس از شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام ، معتمد عباسی دستور داد تا وارد منزل حضرت شده، اثاثیه حضرت را بازرسی و مهر و موم کنند. از طرف دیگر، چون شنیده بود که از آن حضرت، فرزندی باقی مانده است، در صدد یافتن او بر آمد و دستور داد تا عده‌ای از قابله‌ها، زنان و کنیزان آن حضرت را معاینه نمایند و در صورتی که آثار حمل در آنان بود، گزارش دهند. بعد از ناامیدی از یافتن امام زمان(عج)، معتمد عباسی، برای تلقین و وانمود کردن این مطلب که از امام عسکری علیه‌السلام فرزندی باقی نمانده است و شیعیان از وجود امام بعدی نا امید گردند، دستور داد تا میراث آن حضرت، میان مادر و برادرش جعفر کذاب تقسیم شود.

#زیارت_امام_عسکری_علیه‌السلام 

ابوهاشم جعفری، از امام حسن عسکری علیه‌السلام نقل می‌کند که حضرت به من فرمود: «قبر من در سامراء، برای اهل هر دو جانب، از بلاها و عذاب الاهی، مایه امان و آسایش است». علامه مجلسی، اهل دو جانب را به شیعه و سنی معنا کرده و فرموده است که برکت وجودی آن حضرت، همه را در برمی‌گیرد. در قسمتی از زیارتنامه این امام همام چنین می‌خوانیم: «سلام بر تو ای مولای من، ای ابامحمد حسن بن علی، هدایتگر مردمان و هدایت یافته به حق. سلام بر تو ای فرزند امیرمؤمنان و ای فرزند زهرا. سلام بر تو ای گشایش قلب اندوهناکان. سلام بر تو ای گنجینه علم وصی رسول خدا. سلام بر تو ای کشتی حلم و سلام بر تو ای پدر بزرگوار امام منتظر. گواهی می‌دهم که تو نماز و دیگر ارکان دین را به پاداشتی و زکات دادی و امر به معروف و نهی از منکر فرمودی. از خدا درخواست می‌کنم که به واسطه شما، دعایم را مستجاب کرده و مرا از یاران و پیروان حق و از دوستان و محبانتان قرار بدهد».

#آتش_سوزی_حرم

در سال 1106 هجری قمری، حادثه ناگوار و فتنه بزرگی در مرقد مطهر و مقدس امام حسن عسکری علیه‌السلام به وقوع پیوست که قلب همه دوستداران حضرتش را اندوهناک کرد. دوران غلبه پادشاهان عثمانی و اوباش عرب بر سامراء، یکی از دوران‌های سخت روزگار دوستداران اهل بیت بود. ظلم و ستم حکومت عثمانی، سبب شد تا سادات و بزرگان شیعه، از سامراء هجرت کرده و مرقد مقدس امام عسکری علیه‌السلام ، مورد بی‌اعتنایی و بی‌حرمتی آنان قرار گیرد. در یکی از شب‌ها، چراغ داخل مرقد شریف را در جای نامناسبی می‌گذارند. مقداری از آتش چراغ بر فرش حرم افتاده و فرش‌ها و صندوق‌هایی که بر قبرهای مبارک بوده، آتش گرفته و مرقد مطهر امام عسکری علیه‌السلام در آتش می‌سوزد. وقتی این خبر به یکی از پادشاهان صفوی رسید، دستور تعمیر و ترمیم آن را صادر کرد.

#پیام_رستگاری

امام حسن عسکری علیه‌السلام ، در یکی از مجالس خود، به شیعیان و دوستداران اهل بیت فرمودند: «شما را به تقوا و ترس از خدا و ورع در دین خود سفارش می‌کنم. در راه خدا کوشش کرده و راستگویی و امانت داری را پیشه خود سازید؛ زیرا هر کس در دین خود پارسا، راستگو و امانتدار باشد و با مردم خوش‌رفتاری کند من از آن شادمان می‌شوم. بسیار به یاد خدا و مرگ باشید، قرآن بخوانید و صلوات بر پیغمبر فرستید؛ زیرا صلوات بر رسول خدا، ده حسنه دارد. آن چه را به شما سفارش کردم، حفظ کنید. شما را به خدا می‌سپارم و درود خدا بر شما باد». 

#امام_در_نگاه_دیگران

با تمام دشمنی‌ها و کینه‌توزی‌هایی که درباریان عباسی به امام حسن عسکری علیه‌السلام داشتند، عظمت معنوی و فروغ کمالات او، به قدری آنان را تحت تأثیر قرار می‌داد که ناگزیر در برابر آن حضرت، سرتعظیم فرود می‌آوردند و زبان به مدح و ستایش ایشان می‌گشودند. احمد بن عبیداللّه‌ بن خاقان که متصدی اراضی قم، و مأمور اخذ مالیات این شهر بود می‌گوید: «در سامراء هیچ یک از علویان را مانند حسن بن علی بن محمد ندیدم و نام کسی را بهتر از او نشنیدم. خاندان او و تمام بنی هاشم، او را بر سالخوردگان خود مقدم می‌کردند. او همواره بر امیران و وزیران و نویسندگان و قاضیان و فقیهان مقدم بود. او جایگاه رفیعی در میان مردم داشت و همه مردم در باره او به نیکی یاد می‌کردند». عبیداللّه‌ بن خاقان، یکی از سران دربار عباسی نیز می‌گوید: «اگر خلافت از خاندان بنی عباس بیرون رود، هیچ کس جز حسن عسکری سزاوار خلافت نیست؛ زیرا فضل، دانش، پارسایی، زهد، عبادت و اخلاق پسندیده او فراوان است».

#اعتراف_خلیفه

مستنصر، یکی از خلفای عباسی به سامراء رفت و قبر مطهر امام هادی و امام عسکری علیهماالسلام را زیارت کرد و به زیارت قبور خلفای آل عباس و اهل‌بیت خود رفت. آن‌ها در قبه‌ای دفن شده بودند که رو به ویرانی بود و باران داخل آن سرازیر می‌گشت و کثافات زیادی، اطراف قبرها را پوشانده بود. یکی از حاضران رو به مستنصر کرد و گفت: «ای خلیفه، شما خلفای روی زمین و پادشاهان دنیا می‌باشید و تمام قدرت و ثروت در دستان شماست. با این حال، قبر پدران شما به این حال است که نه کسی زیارت می‌کند و نه کسی به نظافت آن‌ها مشغول است ولی مزار علویان، سرشار از پرده‌ها و قندیل‌ها و فرش‌های گران قیمت است و خادمانْ همیشه مشغول نظافت آن هستند». مستنصر رو به حاضران کرد و گفت: «این امر آسمانی و از جانب پروردگار است و با تلاش و کوشش ما حاصل نمی‌شود. اگر ما مردم را بر این کار مجبور کنیم، قبول نمی‌کنند و زور و سعی ما در این باره بی‌فایده است».

#در_زلال_کلام_امام_عسکری (علیه السلام)

* یکی از بلاها و مصیبت‌هایی که کمر انسان را می‌شکند، همسایه‌ای است که کار خوب همسایه را مخفی داشته و کار بد او را در نزد دیگران فاش سازد

* با دیگران جدال مکن؛ زیرا باعث از بین رفتن خوبی و حُسن تو می‌شود. با دیگران شوخی مکن، که جرئت پیدا کرده و بر تو دلیر می‌شوند. 

* رزقی را که خدا ضمانت کرده است، تو را از عملی که بر تو واجب شده، بازنداشته و مشغول نکند. 

* کسی که برادر خود را در پنهانی نصیحت کند، او را آراسته است و هر کس او را در آشکارا نصیحت نماید، او را معیوب می‌کند. 

* خشم، کلید هر بدی است.

* شادمانی کردن در نزد غمزده و مصیبت دیده، بی‌ادبی است. 

* پارساترین مردم کسی است که در مورد شبهه توقف کند؛ عابدترین مردم کسی است که واجبات خود را انجام دهد، و زاهدترین انسان‌ها شخصی است که حرام را ترک کند.

* زاهدترین مردم کسی است که مرتکب حرام نشود.

* عابدترین مردم کسی است که واجبات را به درستی انجام دهد.

* فروتنی نعمتی است که کسی بر آن حسد نمی‌برد.

* کینه‌توز، ناآرام‌ترین مردمان است

* تمام پلیدی‌ها در خانه‌ای قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است

* اظهار شادی نزد غم‌دیده از بی‌ادبی است

* صورت نیکو، زیبایی ظاهری است و عقل نیکو، زیبایی باطنی است

* دو خصلت است که بهتر و بالاتر از آنها چیزی نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران

دست زمانه بار دگر اشتباه كرد

زهری، بهار زندگی ام را تباه كرد

در تار و پود پیكر من رخنه كرده بود

تا مغز استخوان، همه جا طی راه كرد

آتش كشید باغ امید دل مرا

با خنده، شعله های خودش را نگاه كرد

مثل كسوف روز دهم، سوز تشنگی

خورشید پر تلألو رویم، سیاه كرد

حال و هوای ملتهب حجره ی مرا

*همرنگ سرخی شفق قتلگاه كرد*

🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼

🍁بسم الله الرحمن الرحیم🍁

💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧

سلام صبحتون منور به نورایمان به برکت صلوات برمحمدوآل محمد

🌹🌴🌹🌴🌹🌴🌹🌴🌹🌹🌴🌹🌴

زيارت امير المؤمنين عليه سلام

در روز یکشنبه🍁

[ السَّلامُ عَلى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ، وَالدَّوْحَةِ الهاشِمِيَّةِ، المُضِيئَةِ المُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ المُونِقَةِ بِالإمامةِ، وَعَلى ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَنُوحٍ عَليهِما السَّلامُ، السّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلى المَلائِكَةِ المُحْدِقِينَ بِكَ وَالحافِّينَ بِقَبْرِكَ. يامَوْلايَ يا أَمِيرَ المُؤْمِنِينَ، هذا يَومُ الاَحَّدِ، وَهُوَ يَوْمُكَ وَبِإِسْمِكَ، وَأَنا ضَيْفُكَ فِيهِ وَجارُكَ، فَأَضِفْنِي يامَوْلايَ، وَأَجِرْنِي فإِنَّكَ كَرِيمٌ تُحِبُّ الضِّيافَةَ، وَمَأْمُورٌ بِالاِجارَةِ فَافْعَلْ مارَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيهِ، وَرَجَوْتُهٌ مِنْكَ بِمَنْزِلَتِكَ وَآلِ بَيْتِكَ عِنْدَ اللهِ، وَمَنْزِلَتِهِ عِنْدَكُمْ، وَبِحَقِّ ابْنِ عَمِّكَ رَسُولِ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلّمَ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ ].

زِيارت صديقة فاطمة الزَّهراءِ (سَلامُ الله عَليها) :درروزیکشنبه🍁

🌺🍀🌺🍀🌺🍀🌺🍀🌺🍀🌺🍀🌺

[ السَّلامُ عَلَيْكِ يامُمْتَحَنَةُ، إِمْتَحَنَكِ الَّذِي خَلَقَكِ فَوَجَدَكِ لِما امْتَحَنَكِ صابِرَةً، أَنا لَكِ مُصَدِّقٌ صابِرٌ عَلى ما أَتَى بِهِ أَبُوكِ وَوَصِيُّهُ صَلَواتُ الله عَلَيْهِما، وَأَنا أَسْألُكِ إِنْ كُنْتُ صَدَّقْتُكِ إِلاّ أَلْحَقْتِيِني بِتَصْدِيقِي لَهُما، لِتُسِرَّ نَفْسِي، فَاشْهَدِي أَنِّي ظاهِرٌ بِوَلايَتِكِ وَوَلايَةِ آلِ بَيْتِكِ صَلَواتُ الله عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ ].

نسألكم الدعاء

🌹 ذکر روز یکشنبه:100مرتبه یا ذالجلال والاکرام

تلاوت سوره ي مباركه ي یس صلوات الله وسلامه عليه

گفتن یافتاح سبب گشایش وپیروزی می شود إن شاءلله

🌹یا الله یا رحمن یارحیم یامقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک. التماس دعا

🌸🌹🌸🌹🌸🌹🌸🌹🌸🌹🌸🌹

⚫ پندى گويا و جامع

قالَ الاِْمامُ الْعَسْكَرى عليه السلام:

شما را به تقواى الهى و پارسايى در دين تان و تلاش براى خدا و راستگويى و امانتدارى درباره كسى كه شما را امين دانسته نيكوكار باشد يا بدكار و طول سجود و حُسنِ همسايگى سفارش مي كنم.

محمّد صلى الله عليه و آله و سلم براى همين آمده است ... 

در ميان جماعت هاى آنان نماز بخوانيد و بر سر جنازه آنها حاضر شويد و مريضانشان را عيادت كنيد و حقوق شان را ادا نماييد، زيرا هر يك از شما چون در دينش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته مى شود:

اين يك شيعه است، و اين كارهاست كه مرا خوشحال مى سازد ...

تقواى الهى داشته باشيد، مايه زينت باشيد نه زشتى، تمام دوستى خود را به سوى ما بكشانيد و همه زشتى را از ما بگردانيد، زيرا هر خوبى كه درباره ما گفته شود ما اهل آنيم و هر بدى درباره ما گفته شود ما از آن به دوريم ... 

در كتاب خدا براى ما حقّى و قرابتى از پيامبر خداست و خداوند ما را پاك شمرده، احدى جز ما مدّعى اين مقام نيست، مگر آن كه دروغ مى گويد ...

زياد به ياد خدا باشيد و زياد ياد مرگ كنيد و زياد قرآن را تلاوت نماييد و زياد بر پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم سلام و تحيّت بفرستيد  

زيرا صلوات بر پيامبر خدا صلى الله عليه وآله وسلم ده حسنه دارد ... 

آنچه را به شما گفتم حفظ كنيد و شما را به خدا مى سپارم، و سلام بر شما ... 

پى نوشت:

بحارالانوار

تغذیه برای سلامت از نگاه امام رضا (علیه السلام)

در آموزه های دینی رعایت اصول خوردن و آشامیدن مورد تأکید جدی قرار گرفته است. امروزه تغذیه نامناسب را یکی از عوامل بسیار مهم در شکل گیری بسیاری از بیماری ها مانند: دیابت، چربی خون بالا و بیماری های قلبی و عروقی می دانند. امام رضا علیه السلام قرن ها پیش با اشاره به موضوعاتی چون تدبیر در خوردن و آشامیدن، تغذیه مناسب، آداب آشامیدن و  ... الگوی کاملی را برای پیشگیری از انواع بیماری ها مطرح کرده اند. در ادامه برخی از این تدابیر آمده است:

* یکی از سفارشات مهم امام رضا علیه السلام در این زمینه عدم پرخوری و سعی در میانه روی در خوردن است؛ یعنی نه آن قدر بخوریم که دچار بیماری پرخوری شویم و نه آن قدر کم بخوریم که نای حرکت نداشته باشیم. امام رضا علیه السلام می فرمایند: کسی که زیاد غذا بخورد از آن غذا تغذیه نمی شود و کسی که به اندازه غذا بخورد از آن غذا نفع می برد. (۱)

* امام رضا علیه السلام در یک توصیه کلی می فرمایند: خداوند تبارک و تعالی هیچ خوردنی و نوشیدنی را حلال نکرده است مگر آن که در آن سود و صلاحی بوده و هیچ خوردنی و نوشیدنی را حرام ننموده، مگر آن که در آ ن زیان و نابودی و فسادی بوده است، پس هر چیز سودمندی نیروبخش جسم، که باعث تقویت بدن است حلال شده است و هر چیزی که قوای جسمانی را از بین ببرد و یا موجب مرگ شود حرام است. (۲)

* امام رضا (ع) همچنین می فرمایند: به اندازه توان و میل خود در تابستان غذای با طبع سرد و در زمستان غذای با طبع گرم و در دو فصل دیگر غذای معتدل بخورید. امام رضا (ع) توصیه می کنند که سردی ها را در فصل گرم و گرمی ها را در فصل سرد مصرف کرده و در فصل معتدل بهار و پاییز از غذای معتدل استفاده کنید.

* همچنین امام رضا علیه السلام در بیانی حکیمانه می فرمایند: اِذا جُعْتَ فَکُل وَاِذا عَطِشْتَ فَاشْرَبْ وَ اِذا هاجَ بِکَ البَولُ فَبُلْ، وَ ... چون گرسنه شدی بخور، چون تشنه شدی بنوش، چون ادرار بر تو فشار آورد، ادرار کن، ...، که این ها مایه تندرستی است. (۴)

* امام رضا (ع) بر این باور بودند که باید غذا خوردن را با سبک ترین غذاها آماده کرد و می فرمودند: «به اندازه عادتت و بسته به وطنت و فعالیتت و زمانت، خوردن غذا را آغاز کن.» ایشان بعد از خوردن غذا به پشت دراز می کشیدند و پای راست را روی پای چپ می انداختند. ایشان شام شب را لازم می دانستند ولی بر کم خوردن تأکید داشتند و می فرمودند: «کسی که می خواهد تندرست و بدنی لاغر و چابک داشته باشد، از شام شبش کم کند.»

* امام رضا (ع) به شستن دست ها قبل و بعد از خوردن غذا بسیار اهمیت می دادند و می فرمودند که این کار نعمت را پایدار و همیشگی می کند. روایت است حاضران نشسته بودند خدمتکاران آب آوردند امام (ع) از حاضران خواستند که برای خوردن غذا دست هایشان را بشویند. البته فرمودند که هر کس دست هایش تمیز است، مانعی ندارد که نشوید. یکی از حاضران دستش کثیف بود ولی نمی خواست آن ها را بشوید. امام (ع) به او فرمودند: «دست هایت را بشوی، شستن اول برای ما است و شستن دوم برای خودت. اگر خواستی شستن دوم را ترک کن.» مقصود ایشان این بود که پیش از غذا در خوراک دسته جمعی که همگی با دست از یک ظرف غذا می خوردند، به سود همه است اما شستن پس از غذا فقط برای خود فرد مفید است. اگر کسی نمی خواهد بهداشت فردی را رعایت کند حق ندارد به دیگران آسیب برساند.

* امام رضا (ع) طبق روایتی برای جذب مواد غذایی در بدن و بهره حداکثری بدن از غذاها، نوشیدن آب در بین غذا را نهی کرده و فرموده اند: هر کس بخواهد که معده اش ناراحت نشود، در بین غذا آب نیاشامد تا وقتی که خوردن غذا پایان پذیرد. هر کس در هنگام خوردن طعام آب بخورد، بدنش مرطوب و معده اش ضعیف می شود و رگ ها جوهر و قوت غذا را نمی گیرند. (5)

همچنین در بحارالانوار، جلد چهار از امام رضا (ع) نقل شده است که نوشیدن آب بین غذا موجب تخریب دندان ها می شود و ایشان ما را از نوشیدن آب سرد پس از غذای گرم برحذر داشته اند. آن حضرت می فرماید: نوشیدن آب سرد پس از غذای داغ و شیرینی، باعث از بین رفتن و فساد دندان ها می شود.

* ایشان همچنین به خوردن خرما توصیه داشتند و می فرمودند: «من خیلی خرما را دوست دارم، زیرا پیامبر اکرم (ص) و همچنین امیرالمؤمنین (ع) خیلی به خرما علاقه داشتند و حسنین (ع) نیز همین طور بودند. زین العابدین (ع) و صادقین (ع) نیز علاقمندان به خرما بودند. پدرم موسی بن جعفر (ع) هم خرما را دوست داشت. من هم به خرما علاقه دارم. شیعیان ما نیز خرما را دوست دارند زیرا آن ها از سرشت ما آفریده شده اند ولی دشمنان ما به شراب علاقه دارند زیرا آن ها از شعله آتش آفریده شده اند.»

* ایشان همچنین بهترین خوراکی ها در دنیا و اخرت را گوشت و بهترین نوشیدنی ها را آب می دانستند و می فرمودند: «بر شما باد به روغن زیتون زیرا معده را پاک و اعصاب را تقویت می کند و بیماری فرسوده کننده را از بین می برد، اخلاق را نیکو می کند و به روح آرامش می دهد و اندوه و غم را می زداید. از میان میوه ها نیز انار بخورید زیرا هر حبه ای از انار که وارد معده شود، قلب را صفا و نور می بخشد و البته هیچ چیز نزد خداوند منفورتر و مکروه تر از پرخوری نیست.»

* امام (ع) خوردن تخم مرغ و ماهی با هم را بد عنوان کرده و می فرمایند: «یَنبَغی أن تَحذَرَ ... أن تَجمَعَ فی جَوفِکَ البَیضَ وَالسَّمَکَ فی حالٍ واحِدَةٍ؛ فَإِنَّهُما إذَا اجتَمَعا وَلَّدا القولَنجَ، ورِیاحَ البَواسیرِ، ووَجَعَ الأَضراسِ؛ باید از این بپرهیز که ... تخم مرغ و ماهی را هم زمان در معده گِرد آوری؛ چه، هر گاه این دو با یکدیگر گِرد آیند، قولنج، باد بواسیر و دندان درد به وجود می آورند. (6)

* امام رضا (ع) می فرمایند: غذای داغ نخورید چرا که حضرت علی (ع) می فرماید: «أتی النبی صلی الله علیه و آله بطعام فأدخل أصبعه فیه فاذا هو حار، قال: دعوه حتی یبرد، فانه أعظم برکة، وإن الله تبارک و تعالی لم یطعمنا النار؛ برای پیامبر (ص) طعامی آوردند، حضرت انگشتی در آن فرو برد و آن را سخت گرم یافت، فرمود: آن را رها کنید تا سرد شود زیرا آن برکتش افزونتر است و خداوند طعام گرم روزی ما نفرموده بلکه گرم کردن آن به دست خود ماست». (7)

پی نوشت ها:

١. طب الامام الرضا، صفحه ۱۴

٢. مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۳۳۳، ح ۲

٣. طب الائمة، ص ۱۳۹

٤. فقه الرضا، ص ۳۴۰

٥. کتاب فقه الرضا (ع)، صفحه ۳۴۶

٦. طبّ الإمام الرضا (ع)، صفحه ۶۳ و بحار الأنوار، جلد ۶۲، صفحه ۳۲۱

٧. عیون اخبارالرضا (ع)، جلد ۲، صفحه ۴۶

منبع: تبیان

ارتحال رسول خدا صلى الله عليه و آله

شـيـخ مـفـيـد رحـمـه الله در ارشـاد چـنـيـن مـى نـويـسـد: راويـان بـالاتـفـاق نـقـل كـرده انـد كـه رسـول خـدا صلى الله عليه و آله پيش از رحلت خويش ، به مردم چنين فـرمـود: ايـهاالناس من پيش از شما از دنيا خواهم رفت و شما بر من وارد خواهيد شد و من از ثـقـليـن (كـتـب و عترت ) از شما خواهم پرسيد ببينيد چطور به جاى من آن دو را حفظ خواهيد كرد خداى لطيف و خيبر به من اطلاع داده كه آن دو را از هم جدا نخواهند شد تا پيش من آيند از خدا اين را خواسته ام و او به من عطا فرموده است .

بـدانـيـد كـه مـن كـتـاب خـدا و عـترت و اهل بيت خويش را ميان شما مى گذارم بر آنها پيشى نـگيريد وگرنه اتفاق از دستتان مى رود، از آنها دور نمانيد وگرنه هلاك مى شويد. به آنـهـا چـيـز نـياموزيد كه آن ها از شما داناترند. ايهاالناس نبينم كه بعد از من از دين خود بـرگـشـتـه و گـردن يـكـديـگـر را مـى زنيد. آنگاه روز قيامت مرا در كتيبه اى مانند درياى سيل جرار ملاقات مى كنيد.

بـدانـيـد عـلى بـن ابـيـطـالب بـرادر مـن و وصـى مـن اسـت . بـعـد از مـن تـٲويـل قـرآن جـهـاد خـواهـد كـرد، چـنـان كـه مـن بـر تـنـزيل آن جهاد كردم .آن حضرت در هر مجلس اين كلمات را تكرار مى كرد، آنگاه اسامة بن زيد را فرماندهى داد و فرمود:و با جمهوريت امت از بلاد روم بجايى رود كه پدرش در آن جـا كـشته شده است ... و بعد به زيارت قبور بقيع رفت و بر آنها استغفار فرمود...بعد بـه مـنـزلش بـرگـشـت و سـه روز در حـال تب شديد بود، پس از سه روز به مسجد آمد، سـرش را بـسـتـه بـود، بـعـد بالاى منبر رفت و بر آن نشست و به حاضران چنين فرمود: مـعـاشر الناس ! رفتن من از ميان شما نزديك شده . به هر كس كه وعده اى كرده ام بيايد و به وعده ام وفا كنم و به هر كس كه مقروض هستم به من اطلاع بدهد. مردم ميان خدا و انسان هـا جـز عـمل صالح چيزى نيست كه با آن خيرى بدهد يا شرى را دفع كند؛اگر من هم گناه مـى كـردم هـلاك شده بودم ؛خدايا شاهد باش كه مطلب را رساندم .بعد از منبر پايين آمد و بـا مـردم نـمـاز خـوانـد، ولى سـبـك و كـوتـاه . آنـگـاه داخل منزلش شد.

آنـجـا مـنـزل ام سـلمـه بود، كه يك يا دو روز در آنجا بود. عايشه پيش ام سلمه آمد و اجازه خـواسـت تا حضرت را به منزل خويش برده و پرستارى كند، او زنان ديگر حضرت اجازه دادنـد، حـضـرت بـه مـنـزل خـودش كـه در اخـتـيـار عـايـشـه بـود مـنـتـقـل گـرديـد، مـرضـش ادامـه يـافـت و سـنـگـيـن شـد، بـلال وقـت نـمـاز صبح كنار منزل آمد حضرت از مرض در بيهوشى بود، صدا زد الصلوة رحـمـكـم الله .بـه حـضـرت گـفـتـند: بلال براى نماز آمده است .فرمود: يكى از مردم نماز بخواند، من به خود مشغولم . عايشه (از فرصت استفاده كرد) گفت : بگوييد پدر ابوبكر بـر مـردم نـمـاز بـخواند.حفصه دختر عمر گفت : بگوييد پدرم عمر بخواند. حضرت چون سـخن آن دو را شنيد و بر حرصشان بر امامت پدرشان واقف گرديد، فرمود: ساكت باشيد شما مانند زنانى هستيد كه در مجلس يوسف حاضر شدند.

حضرت چنان ميدانست كه آن دو در لشكر سامه از شهر خارج شده اند ولى از سخن عايشه و حـفـصه دانست كه از فرمان وى تخلف كرده و در مدينه مانده اند؛لذا مبادا كه يكى از آن دو بـر مـردم امـامـت كـنـد، بـراى زائله شـبـهـه و دفـع فـتـنـه ، خـود بـا كـمـال ضـعـف و در حـالى كـه پـاهـايـش مـى لرزيـد و بـه دسـت عـلى عـليـه السـلام و فضل بن عباس تكيه كرده بود، به مسجد آمد و ديد ابوبكر در محراب ايستاده است ، به او اشـاره فـرمـود، كه كنار رود. ابوبكر كنار رفت ، و حضرت نماز را از سر شروع كرد و بـه آنـچـه ابـوبـكـر خـوانـده بـود اعـتـنـا نـنـمـود، و چـون سـلام نـمـاز را داد بـه منزل آمد و ابوبكر و عمر و عده اى را كه در مسجد بودند خواست و فرمود: آيا امر نكرده ام ، كـه لشـكـر اسـامـه را تـشـكـيـل و راه انـدازى كنيد؟! گفتند: آرى ، فرمود: پس چرا با او نرفته ايد و امر مرا ناديده گرفته ايد؟!ابوبكر گفت : من از مدينه خارج شده بودم ولى بـرگـشـتـم تـا بـا شـمـا تـجـديـد عـهـد كـنـم . عـمـر گـفـت : يـا رسـول الله مـن از شـهـر خـارج نـشـدم ؛زيـرا خـوش نـداشـتـم كـه حال تو را از ديگران بپرسم .

حـضـرت فـرمـود: نـفـذوا جـيس اسامة ، نفذوا جيس اسامة سه بار آن را تكرار فرمود: سپس از كثرت درد و ناراحتى و تٲسف كه بر آن حضرت عارض شده بود بيهوش گرديد و ساعتى بيهوش ماند. مسلمانان گريه كردند.شيون زنان و اولاد آن حضرت و زنان ديگر و مسلمانان بلند شد، آنگاه حضرت بهوش آمد.فرمود: دواتى و شانه گوسفندى بياوريد تـا بـراى شـما چيزى بنويسم ، كه بعد از آن هرگز گمراه نشويد. اين را فرمود و باز بيهوش شد.يكى از حاضران به پا خاست كه دواتى و شانه اى بياورد. عمربن الخطاب گـفت : برگرد حضرت هذيان مى گويد(نعوذبالله ). او برگشت و حاضران يكديگر را در عدم احضار دوات و شانه ملامت مى كردند كه اين كار مخالفت با حضرت شد. در آن وقت حضرت به هوش آمد، گفتند: دوات و شانه گوسفند بياوريم ؟! فرمود: آيا بعد از اينكه سـخـن را گـفـتـيـد و بـه هـذيـان نـسـبـت داديـد؟ وليـكـن شـمـا را بـه اهـل بـيت خويش وصيت مى كنم كه با آنها نيكى كنيد. بعد از حاضران رو برگردانيد، همه رفـتـنـد، فـقـط عـلى عـليـه السـلام و عـبـاس و فـضـل بـن عـبـاس و اهل بيتش ماندند.

در اينجا نقل ارشاد مفيد را قطع كرده و درباره دوات و شانه خواستن حضرت توضيحى مى دهـيـم ؛نـاگفته نماند، اين سخن كه حضرت دوات و شانه خواست و عمر گفت : كه او هذيان مى گويد، مورد اتفاق شيعه و اهل سنت است .

بـخـارى در صـحـيـح خـود ج 7، ص 156 كـتـاب الطـب بـاب قـول المـريـض قـوامـوا عـنـى از ابـن عـبـاس نـقـل كـرده : چـون رحـلت رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله رسيد عده اى از مردان از جمله عمربن الخطاب در خانه حـضرت بودند. حضرت فرمود: بياييد براى شما نامه اى بنويسم كه بعد از آن گمراه نـشـويـد. عـمـربـن الخـطـاب گـفت : مرض پيغمبر غالب شده (هذيان مى گويد) قرآن نزد شماست ، كتاب خدا ما را كافى است . حاضران با هم به مخاصمه برخاستند.يكى مى گفت : نزديك برويد، پيامبرتان نامه اى بنويسد كه بعد از وى گمراه نشويد. بعضى ديگر سـخـنـى مـانـنـد عـمـربـن الخـطـاب مـى گـفـتـنـد و چـون زيـاد قيل و قال كردند، حضرت فرمود: برخيزيد و برويد. عبيد الله گويد: عبد الله بن عباس مـى گـفـت : بـلا و تـمـام بـلا آن اسـت كـه نـگـذاشـتـنـد رسول خدا صلى الله عليه و آله آن نامه را بنويسد.

مـسـلم در صـحـيـح خـود ج 2، ص 15 بـاب تـرك الوصـيـة بـا سـه طـريـق آن را نـقـل كـرده كـه عـبـد الله بـن عـبـاس اشـك ريزان مى گفت : يوم الخميس و ما يوم الخميس ...احـمـدبـن حـنـبـل نـيـز آن در مـسـنـد خـود ج 1، 325 نـقـل مى كند، مرحوم شرف الدين در المراجعات ، ص 238، مراجعه 86 فرمايد: كلمه اى كه عـمـر به كار برد اين بود كه : ان النبى يهجر پيامبر هذيان مى گويد چنان كه عـبـدالعـزيـز جـوهـرى در كـتـاب سـقـيـفـه آورده اسـت ؛ولى مـحـدثـان نـقـل بـه مـعـنـى كـرده و گـفـته اند كه عمر گفت : ان النبى غلبه الوجع مرض بر پيامبر غالب آمده است .

مـؤلف گـويـد: مـتـن هـر دو يـكـى اسـت ؛يـعنى عمر گفت : پيامبر از روى شعور سخن نمى گـويـد(نـعـوذبـالله حالا بايد ديد منظور عمر از اين جسارت چه بود؟ مرحوم شرف الديـن در المـراجـعـات ، ص 241، مـراجـعـه 86، از كـنـز العـمـال ، ج 3، ص 138 نـقـل كـرده كـه عمربن الخطاب بعدها به ابن عباس گفت : منظور پيامبر از اين كه دوات و شانه خواست آن بود كه خلافت على بن ابيطالب را تثبيت كند و من جلوش را با آن سخن گرفتم . مشروح سخن را در المراجعات ، نامه 86 - 89 و در النص و الاجـتـهـاد، ص 80 - 90 مـلاحـظـه فـرمـايـيـد و قـضـاوت را در مـخـالفت صريح عمر با رسـول خـدا بـر عـهـده خـوانـنـدگـان مـى گـذاريـم و ايـن كـه رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله ديگر چيزى ننوشت و فرمود: آيا بعد از اين سخن كه گفتيد؟! اصلح آن بود كه چيزى ننويسد و اگر مى نوشت در تاريخ الان فصلى باز شده بـود كـه رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله (نـعـوذبـالله ) آن را در حـال هـذيـان گـويـى نـوشـتـه اسـت . مـحدثان و مورخان اكنون در دفاع از خليفه قداست و آبـروى رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله را لكـه دار كرده بودند شلت يد الطغيان والتعدى اكنون به كلام مرحوم مفيد در ارشاد برمى گرديم .

چـون رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله از حـاضـران روى برتافت ، همه رفتند و فقط اهـل بـيـت عـليـهـم السـلام در آنـجـا مـانـدنـد. عـبـاس بـه حـضـرت گـفـت : يـا رسول الله صلى الله عليه و آله اگر، خلافت در ما خواهد ماند، بشارتمان بده ، و اگر نـه ، بـفـرمـا چـه كـار كـنـيـم ؟! فـرمـود: شـمـا بـعـد از مـن مـستضعفيد. ديگر چيزى نفرمود اهـل بـيـت بـه حـالت گـريـه بـرخـاسـتـه و رفتند. آنگاه فرمود: برادرم على و عمويم را بـرگـردانـيد. آن دو را در محضرش حاضر كردند. حضرت رو كرد به عباس و فرمود: اى عـمـوى رسـول خـدا! آيـا وصـيـت مـرا قـبـول مـى كـنـى ؟ و وعـده مـرا عـمـل مـى نـمـايـى ؟و قـرضـم را مـى دهـى ؟ عـبـاس ‍ گـفـت : يـا رسول الله ! عمويت پيرمرد شده ، صاحب عيال زياد است و شما مانند وسعت باد، داراى سخا و كرم هستى ، و وعده هايى داده اى كه در قدرت عمويت نيست .

آن وقـت بـه عـلى بـن ابـيـطـالب رو كـرد و فـرمـود: بـرادرم آيـا وصـيـت مـرا قـبـول مـى كـنـى و وعـده هـاى مـرا انـجـام مـى دهـى ؟ گـفـت : آرى يـا رسـول الله صـلى الله عـليـه و آله .فـرمـود: نـزديـك بيا. على نزديك آمد او را در آغوش گـرفـت ، انـگـشـتر خويش را بيرون آورد و فرمود: آن را در انگشت خود كن شمشير و زره و هـمـه سلاح خويش را خواست و به على داد و لباسى را كه به وقت جنگ و سلاح پوشيدن بر شكم مى بست ، خواست و به وى داد، و فرمود: به يارى خدا برو و به منزلت .

از فـرداى آن روز ديـگـر نـگـذاشـتند مردم به محضرش بيايند و مرض كاملا شدت يافت . امـيـرالمؤمنين عليه السلام از كنار بسترش دور نمى شد مگر به طور ناچارى .آن حضرت در پـى كـار ضرورى رفته بود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به هوش آمد و ديد عـلى عـليـه السـلام در آنـجـا نـيـسـت ؛فـرمـود: بـرادر و يـار مـرا پـيـش مـن بـخـوانيد. به دنـبـال ايـن سـخـن ، ضـعـف وى را گـرفـت و سـاكـت ماند، عايشه گفت ابوبكر را بخوانيد ابـوبـكر آمد، و كنار بستر وى نشست . حضرت چشم باز كرد و از ابوبكر روى گردانيد. او بـرخـاست و رفت و گفت : اگر با من كارى داشت مى گفت : چون ابوبكر رفت ، حضرت دوبـاره فـرمـود: بـرادرم ويارم را پيش من بخوانيد، حفصه دختر عمر گفت : عمر را پيش او بخوانيد. عمر وارد حجره شد، حضرت با ديدن او روى برتافت ، عمر نيز بيرون رفت .

رسول خدا صلى الله عليه و آله #بار_سوم : ادعوا الى اخى و صاحبى ام سلمه گفت : #على_را_بخوانيد؛ او فقط على را مى خواهد. چون على عليه السلام را خواندند حضرت به او اشـاره كـرد، عـلى عـليـه السـلام سـر خـويـش را كـنـار دهـان حـضـرت آورد، رسول خدا صلى الله عليه و آله با وى مناجات مفصلى كرد، على عليه السلام برخاست و در گـوشـه حـجـره نـشست و رسول خدا صلى الله عليه و آله را خواب برد. آن حضرت از حجره بيرون آمد. مردم گفتند: يا ابا الحسن پيامبر چه چيز به شما گفت ؟ فرمود:

عـلمـنـى الف بـاب مـن العـلم فـتـح لى بـاب الف بـاب و اوصانى بماانا قائم به ان شاءالله ؛ هزار باب از علم به من تعليم كرد و هر باب هزار باب ديگر بر من گشود و بـر مـن چـيـزى وصـيـت كـرد كـه ان شـاء الله بـه عمل خواهم آورد بعد مرضش باز شدت يافت و علائم مرگ نمايان گرديد و على عليه السـلام در محضرش حاضر بود. فرمود: يا على ! سر مرا در آغوش خود بگير كه امر خدا آمـده و چـون روح مـن خارج شد آن را با دستت بگير و به صورت خويش مسح كن . سپس مرا رو بـه قـبـله نـمـاز و بـه تـجـهـيـز مـن مـبـاشـرت كـن و اول تـو بـر من نماز بخوان و از من جدا مباش تامرا در قبرم دفن كنى و از خداى تعالى مدد بخواه .

عـلى عـليـه السـلام سر آن حضرت را در آغوش گرفت و فاطمه عليها السلام سر پايين آورد، به چهره پدرش نگاه كرده و ناله و گريه مى نمود و شعر ابوطالب عليه السلام را مى خواند كه در مدح آن حضرت گفته است .

و ابيض يستسقى الغمام بوجهه ثما اليتامى عصمة للارامل

رسـول خـدا صلى الله عليه و آله چشمش را باز كرد و با صداى ضعيف فرمود: دخترم اين شـعـر سـخـن عـمـويـت ابـوطـالب اسـت آن را مـخـوان و بـگـو: و مـا مـحـمـد الا رسول قد خلت من قبله الرسل فان مات او قتل انقلبتم على اعقابكم ...آنگاه فاطمه عليها السـلام بـسـيـار گريه كرد. حضرت با اشاره گفت : نزديك بيا، فاطمه ! نزديك رفت . حضرت چيزى به طور سرى به وى فرمود كه چهره فاطمه باز شد، و آثار شادى در آن مـشـهـود گـرديـد. بـعـدهـا از فـاطـمـه عـليـهـا السـلام پـرسـيـدنـد كـه رسـول خدا صلى الله عليه و آله به شما چه فرمود كه اندوه و اضطراب از شما رفت ؟ فـرمـود: پـدرم بـه مـن خـبـر داد كـه اوليـن كـسـى هـسـتـم كـه از اهـل بـيـتـش بـه او مـلحـق مـى شـوم به جدايى ميان او و من طولانى نخواهد بود. لذا اندوه من زايـل شـد(1) فـاطـمـه عـليـها السلام گفت : پدرجان روز قيامت تو را در كجا خواهم يـافـت ؟ فـرمـود: در وقت حساب مردم . گفتم : اگر آنجا نيافتم كجا پيدا كنم ؟ فرمود: در وقت شفاعت براى امت . گفتم : اگر در وقت شفاعت پيدا نكنم در كجا پيدا نمايم ؟ فرمود: در كـنـار صـراط، جـبـرئيـل در طرف راست و ميكائيل در طرف چپ و ملائكه در جلو و پشت سر من بـوده و نـدا خـواهـنـد كـرد: خـدايا امت محمد را از آتش سلامت بدار و حساب را بر آنان آسان گـردان . فـاطـمـه عـليـهـا السـلام گـفـت : مادرم خديجه در كجاست ؟ فرمود در قصرى كه درهـايـش بـه بـهـشـت بـاز مـى شـود(2) حـسن و حسين عليهما السلام خواست آنها را از رسـول خـدا صـلى الله عـليـه و آله كـنـار بـكـشـد. حضرت به هوش آمد و فرمود: يا على بـگـذار مـن حـسـنـيـن را بـبـويـم و آن ها مرا ببويند. من از آنها توشه برگيرم و آنها از من تـوشـه بـرگـيـرنـد. بـدان كـه آن هـا بـعـد از مـن مـظـلوم و مقتول خواهند شد؛لعنت خدا بر ظالمان آنها باد اين را سه دفعه فرمود (3) .

در بـحـارالانـوار، ج 22، ص 505، از امـالى صـدوق از امـام سـجـاد عـليـه السـلام نـقـل شـده ... جـبـرئيـل بـا مـلكـوت المـوت بـه مـحـضـر رسـول خـدا صـلى الله عـليه و آله آمدند. جبرئيل گفت : يا احمد اين ملك الموت است از شما اجـازه مـى خـواهـد و تا به حال از كسى اجازه نخواسته است و از كسى من بعد اجازه نخواهد خـواسـت . فـرمـود: بـه او اذن بـده . جـبـرئيل به او اذن ورود كرد. ملك الموت ، به محضر حضرت آمد و گفت : يا احمد خداوند مرا پيش تو فرستاده و فرموده : اطاعت تو كنم در آنچه مـى گـويـى ، اگـر بگويى قبض روح مى كنم و اگر بگويى برمى گردم . فرمود: يا مـلك المـوت ايـن كـار را مـى كـنـى ؟ گـفـت : آرى مـاءمـورم از شـمـا اطـاعـت كـنـم . در آن حـال جـبـرئيـل گـفـت : يـا احـمـد خـداى تـبارك و تعالى به ملاقات تو مشتاق است .حضرت فـرمـود: يـا مـلك المـوت مـاءمـوريـت خـود را انـجـام بـده (4) او رسـول خدا صلى الله عليه و آله را قبض روح كرد و بيست و هشتم صفر الخير وقت غروب آفتاب روح مقدسش پركشان به ملكوت اعلى عروج فرمود

📚📚📚📚📚

1- ارشاد مفيد، ص 85 - 89

2- روضة الواعظين ، ص 92

3- انوار البهيه ، ص 11

4- بحارالانوار، ج 2، ص 505

کودکی در گوشه ای کز کرده بود ..

آتشی روشن ز کاغذ کرده بود ..

...

سوز سرما بود و کودک بی لباس ..

صورتش سرخ و نگاهش آس و پاس ..

...

صد تَرَک در دستهای کوچکش ..

خط پیری بر جبینِ کودکش ..

...

ضَجّه می زد ناله را در خویشتن ..

دردِ یک صد ساله را در خویشتن ..

...

ابر می بارید و سرما بس عجیب ..

باد هم شلاق می زد نانجیب ..

...

رهگذرها جملگی در کارِ خویش ..

یک به یک گمگشته در افکار خویش ..

...

زین میان یک تَن به کودک خیره بود ..

غصه ی کودک به جانش چیره بود ..

...

اشک در چشمان مستش حلقه بست ..

بر سر کودک کشید از مهر دست ..

...

مثل یک مجنون لباسش را درید ..

اشک ریزان بر تن کودک کشید ..

...

کودک بی چاره با یک آه سرد ..

با صدایی زخمی از چنگال درد ..

...

دیده بالا برد و با آن مرد گفت ..

از خدا کُت خواستم او هم شنفت ..

...

با خدا فامیل نزدیکید نیست ؟..

از کنار او مرا دیدید نیست ؟..

...

گفت آری بنده ی اویم رفیق ..

گر چه طاعت را از او کردم دریغ ..

...

خنده بر لبهای کودک نقش بست ..

داد بر آن مرد اشک آلود دست ..

...

گفت می دانستم از انجام کار ..

نسبتی داريد با پروردگار

توکل برخدایت کن؛

کفایت میکندحتما؛

اگرخالص شوی بااو؛

صدایت میکندحتما؛

اگربیهوده رنجیدی؛

ازاین دنیای بی رحمی؛

به درگاهش قناعت کن؛

عنایت میکندحتما؛

دلت درمانده میمیرد؛

اگرغافل شوی ازاو؛

به هروقتی صدایش کن؛

حمایت میکندحتما؛

خطاگرمیروی گاهی؛

به خلوت توبه کن بااو؛

گناهت ساده میبخشد؛

رهایت میکندحتما؛

به لطفش شک نکن گاهی؛

اگردنیاحقیرت کرد؛

تورسم بندگی آموز؛

حمایت میکندحتما؛

اگرغمگین اگرشادی؛

خدایی راپرستش کن؛

که هردم بهترینهارا؛

عطایت میکندحتما...

چند خاصیت سوره قدر ;

امام صادق علیه السلام میفرماید :

هر که سوره قدر رادر یکی از نمازهای واجب قراءت کند منادی ای

ندا میدهد : ای بنده خدا خداوند گناهان گذشته تو را آمرزید پس اعمالت را از سر گیر.

ثواب الاعمال ص 124

امام رضا علیه السلام میفرماید:

هر مومنی که هنگام وضو گرفتن سوره قدر را بخواند از گناهانش خارج میشود مانند آن روزی که از مادر متولد شده .

فقه الرضا ص 70

امام صادق علیه السلام میفرماید : 

هرکس سوره قدر را بر آبی بخواند واز آن بنوشد خداوند نوری در چشمان او قرار دهد.

مستدرک الوسایل ج4ص314 

امام صادق علیه السلام میفرماید : 

هرکس سوره قدر راهنگام خواب یازده مرتبه بخواند خداوند یازده فرشته را مامور میکند تا او را از شر هر شیطانی حفظ نمایند .

مستدرک الوسایل ج4 ص 292

امام صادق. علیه السلام میفرماید : 

هرکس سوره قدر را شفیع قرار دهد واز درگاه خداوند در خواستی نماید خداوند شفاعتش را پذیرفته و درخواستش رااجابت مینماید.

جامع احادیث الشیعه ج15 ص 12

🔳23صفر سالروز وفات یگانه مهمان درون کعبه حضرت فاطمه بنت أسد سلام الله علیها تسلیت باد🔳

گوشه‌ای از فضایل فاطمه بنت اسد[ویرایش]

در امان بودن از آتش جهنم آرزوی هر انسانی است، و چون هیچ کس جز خداوند و اولیاء معصومش علیهم‌السلام قادر به تنفیذ این امان‌نامه نیستند. طبق برخی احادیث وارده، برخی از شخصیت های مهم به خاطر برخی صفات موجود در ایشان، موفق به اخذ این امان‌نامه شده‌اند و جالب این که خداوند متعال خود آن امان‌نامه را صادر کرده است.

امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله وحی کردند که من آتش را بر چهار کس حرام کردند:

صلبی که تو در او بودی.

بطنی که تو را حمل کرد.

صاحبخانه‌ای که تو را بزرگ کرد.

اهل بیتی که تو را سرپرستی نمود.

و اما صلبی که پیامبر صلی الله علیه و آله در او بود. صلب عبدالله بن عبدالمطلب و رحمی‌‌ که در آن، رحم آمنه بنت وهب و خانه‌ای که حضرت در آن بزرگ شد، خانه فاطمه بنت اسد و اهل بیتی که پیامبر صلی الله علیه و آله را پناه دادند ابوطالب بود.[۲۲]

در برخی از دعاها به ایشان لقب زن صالحه داده شده است. به عنوان نمونه: «اللهم صلی علی محمد و اهل بیته الطیبین و علی اصحابه المنتجبین... و علی کل امراه صالحه کفلت محمداً و علی...؛ خداوند بر محمد صلی الله علیه و آله و اهل بیتش و اصحاب برگزیده‌اش درود بفرست... و بر هر زن صالحه‌ای که سرپرستی حضرت محمد صلی الله علیه و آله را بر عهده داشته نیز درود بفرست...».[۲۳]

کمالات و صفات چکیده خلقت حضرت ختمی ‌‌مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله قطعاً پیش از آن است که بتوان با قلم بیان نمود. پیامبری با این عظمت، در حدیثی علی علیه السلام را دارای نعمت‌هایی می‌‌داند که خود را فاقد آن‌ها می‌‌داند. پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمودند: ای علی! تو چیزها و نعمت‌هایی داری که من مانند آن‌ها را ندارم:

تو زنی مثل فاطمه داری که من ندارم.

تو دو پسر در صُلب خود داری که در صلب من نمی‌‌باشد.

مادرزن تو خدیجه است و من چنین مادرزنی ندارم.

پدرزن تو من هستم، من چنین پدرزنی ندارم.

تو برادر تنی چون جعفر داری و من ندارم.

مادر تو زن هاشمیه و مهاجر است و من چنین مادری ندارم.

فاطمه بنت أسد مورد توجه خاص پیامبر صلی الله علیه و آله بود و نکته جالبی که باید به آن توجه داشت این است که حضرت محمد صلی الله علیه و آله بر دو صفت هاشمیه و مهاجربودن حضرت فاطمه بنت أسد، انگشت می‌‌نهد و با این بیان علاوه بر این که شرف و نسبی آن مادر نمونه را بیان می‌‌کند، شرافت اکتسابی‌ای که در سایه ایمان به خدا بدان نیز رسیده را مورد توجه قرار می‌‌دهد.

روایتی از امام صادق علیه السلام در خصوص تعجیل در امر ظهور

فلما طال علی بنی اسرائیل العذاب ضجوا و بکوا الی الله اربعین صباحاً فاوحی الله الی موسی و هارون یخلصهم من فرعون فحطّ عنهم سبعین و مأه سنة، هکذا انتم لو فعلتم لفرج الله عنا، فاما اذ لم تکونو فان الامر ینتهی الی منتهاه.

زمانی که عذاب بنی اسراییل طول کشید آنان 40 صبح به درگاه خدا گریستند و ضجه کردند پس خداوند ۱۷۰ سال در فرج آنان تعجیل کرد و به موسی و هارون وحی نمود که آنان را از فرعون خلاصی بخشند همچنین اگر شما چنین کنید خداوند فرج ما را می رساند و اگر مانند آنان نباشید و این چنین نکنید امر ظهور به انتهای زمان معین خود موکول میگردد

تفسیر المیزان جلد 10 صفحه 331

بحار الأنوارجلد52صفحه 132

تفسیر عیاشی جلد2 صفحه 154

تفسیر صافی جلد 2 صفحه 460

مستدرك الوسائل جلد 5 صفحه 239

و........

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج  

#حرکت_كاروان_از_کربلا_به_مدینه

بازگشت به مدينه

ام كلثوم عليهاالسلام در حالى كه همراه كاروان كربلا عازم شهر مدينه گرديد مى ‏گريست و اين اشعار را مى ‏خواند: (24)

مدينة جدنا لا تقبلينا

 فبالحسرات و الاحزان جينا

خرجنا منك بالاهلين جمعا

رجعنا لا رجال و لا بنينا

و كنا في الخروج بجمع شمل

رجعنا حاسرين مسلبينا

و كنا فى امان الله جهرا

رجعنا بالقطيعة خائفينا

و مولانا الحسين لنا انيس‏

رجعنا و الحسين به رهينا

فنحن الضائعات بلا كفيل‏

و نحن النائحات على اخينا

و نحن السائرات على المطايا

نشال على الجمال المبغضينا؟

و نحن بنات يس و طه‏

و نحن الباكيات على ابينا

و نحن الطاهرات بلا خفاء

و نحن المخلصون المصطفونا

و نحن، الصابرات على البلايا

و نحن الصادقون الناصحونا

الا يا جدنا بلغت عدانا  

مناها و اشتفى الاعداء فينا

لقد هتكوا النساء و حملوها  

على الاقتاب قهرا اجمعينا (25)

#بشير_در_مدينه

كاروان آل البيت به جانب شهر مدينه رهسپار شد.

بشير بن جذلم مى ‏گويد: به آرامى مى‏ رفتيم تا به شهر مدينه نزديك شديم، حضرت سجاد عليه السلام فرمود تا بار از شتران برداشته خيمه‏ ها را برافراشتند و اهل حرم در آن خيمه‏ ها فرود آمدند، امام على بن الحسين مرا طلبيد و فرمود: خداى تعالى پدرت جذلم را رحمت كند كه شاعرى نيكو بود، آيا تو را از شعر بهره ‏اى هست؟ !

عرض كردم: آرى يابن رسول الله!

فرمود: هم اكنون وارد شهر مدينه شو! و خبر شهادت ابى عبد الله عليه السلام و ورود ما را به مردم ابلاغ كن!

بشير گويد: بر اسب خويش سوار شدم و با شتاب وارد شهر مدينه شدم و به جانب مسجد نبوى رفتم، چون بدانجا رسيدم با صدايى بلند و رسا اين اشعار را كه مرتجلا سروده بودم، خواندم :

يا اهل يثرب لا مقام لكم بها

قتل الحسين و ادمعى مدرار

الجسم منه بكربلا مضرج‏

و الرأس منه على القناة يدار (27)

سپس رو به مردم كردم و گفتم: اين على بن الحسين عليهما السلام است كه با عمه ‏ها و خواهرانش در بيرون شهر مدينه فرود آمده ‏اند و من فرستاده اويم كه شما را از ماجرايى كه بر آنان رفته است آگاه سازم.

وقتى اين خبر را به مردم رساندم، در مدينه هيچ زنى نماند مگر اين كه از خانه خود بيرون آمد در حالى كه زارى مى‏ كرد و مى؛‏گريست، و من همانند آن روز را به ياد ندارم كه گروه بسيارى از مردم يكدل و يكزبان گريه كنند و بر مسلمانان تلخ تر از آن روز را نديدم. (28)

در آن هنگام شنيدم كه بانويى براى حسين عليه السلام چنين نوحه سرائى مى ‏كرد:

نعى سيدي ناع نعاه فاوجعا

و امرضني ناع نعاه فافجعا

فعيني جودا بالدموع و اسكبا

وجودا بدمع بعد دمعكما معا

على من وهى عرش الجليل فزعزعا

فاصبح هذا المجد و الدين اجدعا

على ابن نبي الله و ابن وصيه‏

و ان كان عنا شاحط الدار اشسعا (29)

پس از خواندن اين ابيات، آن بانو به من گفت: اى مرد! مصيبت و اندوه ما را در سوگ حسين تازه كردى و زخمهايى را كه هنوز التيام نيافته بود از نو چنان خراشيدى كه ديگر اميد بهبودى نيست، خداوند تو را بيامرزد، تو كيستى؟ !

گفتم: بشير بن جذلم، مولايم على بن الحسين مرا فرستاد تا خبر ورودشان را به‏ اهل مدينه بدهم، و او با اهل بيت ابى عبد الله در فلان نقطه فرود آمده است. (30)  

#استقبال_از_كاروان_كربلا

بشير گويد: مردم مدينه يكپارچه بسوى كاروان حركت كردند، و من نيز اسبم را بسرعت راندم و ديدم مردم همه راه ها را با حضور خود سد كرده‏ اند، بناچار از اسب پياده شدم و با زحمت از ميان مردم گذشتم و خود را به خيمه‏ هاى آل البيت رساندم.

على بن الحسين عليهماالسلام داخل خيمه بود، بيرون آمد و دستمالى در دست آن حضرت بود كه اشك از رخسار مباركش پاك مى‏ كرد، مردى منبرى آورد و آن حضرت بر آن نشست و اشك از ديدگانش جارى بود، صداى مردم به گريه بلند شد و زنان ناله و زارى مى ‏كردند و مردم از هر طرف به آن حضرت دلدارى و تسليت مى ‏گفتند، آن منطقه پر از شيون و فرياد شده بود، تا آن كه حضرت سجاد عليه السلام با دست خويش اشاره كرد كه ساكت شوند و سپس اين خطبه را ايراد فرمود:

#خطبه_امام_سجاد_عليه_السلام

الحمد لله رب العالمين، مالك يوم الدين، بارى‏ء الخلائق اجمعين، الذي بعد فارتفع في السموات العلى و قرب فشهد النجوى، نحمده على عظائم الامور و فجائع الدهور و الم الفجائع و مضاضة اللواذع و جليل الرزء و عظيم المصائب الفاظعة الكاظة الفادحة الجائحة.

ايها القوم! ان الله و له الحمد ابتلانا بمصائب جليلة و ثلمة في الاسلام عظيمة، قتل ابوعبد الله الحسين عليه السلام و عترته و سبي نساؤه وصيته و داروا برأسه في البلدان من فوق عالي السنان و هذه الرزية التي لا مثلهارزية.

ايها الناس! فاي رجالات منكم تسرون بعد قتله؟ ! ام اى فؤاد لا يحزن من اجله؟ ام اية عين منكم تحبس دمعها و تضن عن انهمالها؟ ! فلقد بكت السبع الشداد لقتله و بكت البحار بامواجها و السموات باركانها و الارض بارجائها و الاشجار باغصانها و الحيتان و لجج البحار و الملائكة المقربون و اهل السموات اجمعون.

يا ايها الناس! اي قلب لا ينصدع لقتله؟ ! ام اي فؤاد لا يحن اليه؟ ! ام اي سمع يسمع هذه الثلمة التي ثلمت في الاسلام و لا يصم.

ايها الناس! اصبحنا مطرودين مشردين مذودين و شاسعين عن الامصار كأنا اولاد ترك و كابل من غير جرم اجترمناه ولا مكروه ارتكبناه و لا ثلمة في الاسلام ثلمناها، ما سمعنا بهذا في آبائنا الاولين ان هذا الا اختلاق. (31)

والله لو ان النبي صلى الله عليه و آله تقدم اليهم في قتالنا كما تقدم اليهم في الوصاية بنا لما ازدادوا على ما فعلوا بنا، فانا لله و انا اليه راجعون من مصيبة ما اعظمها و اوجعها و افجعها و اكظها و افظعها و امرها و افدحها فعندالله نحتسب فيما اصابنا و ما بلغ بنا فانه عزيز ذوانتقام . (32)

حمد و سپاس خداوندى را سزاست كه پروردگار عالميان و مالك روز جزا و آفريننده همه خلايق است، آن خدايى كه مقامش آنقدر رفيع است كه گويا در بلندترين مرتبه آسمانها قرار گرفته (و از دسترس عقل و فكر بلند پروازان بشرى بسيار دور است) و آنقدر به آدمى نزديك است كه حتى زمزمه ‏ها را مى‏ شنود، او را بر سختی هاى بزرگ و آسيب هاى زمانه و آزار و حوادث ناگوار و مصائب ‏دلخراش و بلاهاى جانسوز و مصيبت هاى بزرگ و سخت و رنج آور و بنيان سوز سپاسگزارم.

اى مردم! خداوند تبارك و تعالى، كه حمد مخصوص اوست، ما را به مصيبت هاى بزرگى مبتلا كرد و شكاف بزرگى در اسلام پديد آمد، ابو عبد الله الحسين و عترتش كشته شدند! اهل حرم و كودكان او را اسير كردند و سر مبارك او را در شهرها و بر نيزه گردانيدند! و اين مصيبتى است كه همانندى ندارد.

اى مردم! كداميك از مردان شما بعد از شهادت او مى‏ تواند شادى كند؟ ! يا كدام دلى است كه به خاطر او محزون نباشد؟ ! و يا كدام چشمى است كه بتواند اشك خود را نگاه دارد و آن را از ريختن باز دارد؟ ! هفت آسمان كه داراى بنائى شديد است (33) در شهادت او گريستند، درياها با امواجشان و آسمانها با اركانشان و زمين از همه جوانب و درختان و شاخه ‏هاى درختان و ماهيان و لجه‏ هاى درياها و فرشتگان مقرب و نيز ساكنان آسمانها تمام بر او گريستند.

اى مردم! كدامين دل است كه از كشته شدن او از هم نشكافد؟ ! و يا كدامين دل است كه براى او ننالد؟ ! يا كدامين گوش است كه صداى شكافى را كه در اسلام پديد آمده بشنود و كر نشود؟ !

اى مردم! ما صبح كرديم در حالى كه رانده شديم، از هم پراكنده شديم و از وطن خود دور افتاديم، گويا ما فرزندان ترك و كابل بوديم، بدون آنكه جرمى كرده يا ناپسندى مرتكب شده باشيم با ما چنين كردند، حتى چنين چيزى را در مورد نياكان بزرگوار پيشين خود نشنيده‏ ايم، «و اين بجز تزوير نيست» .

بخدا سوگند كه اگر رسول خدا به جاى آن سفارش ها، به جنگ با ما فرمان مى‏ داد، بيش از اين نمى ‏توانستند كارى انجام دهند! ! انا لله و انا اليه راجعون. چه مصيبت بزرگ و دردناك و دلخراشى و چه اندوه تلخ و بنيان كنى؟ ! از خدا اجر اين مصيبت را كه به ما روى آورده است، خواهانم كه او پيروز و منتقم است. (34)  

صوحان بن صعصعه (35)

در اين هنگام، صوحان بن صعصعة بن صوحان عبدى از جاى برخاست ـ او مردى زمين گير بود ـ و از امام عذر خواهى كرد كه: پاهاى من عليل و ناتوان است. امام سجاد عليه السلام عذر او را پذيرفت و خشنودى خود را از او ابراز داشت و بر پدرش صعصعه درود فرستاد. (36)

محمد بن حنفيه

بشير مى ‏گويد: محمد بن حنفيه از آمدن اهل بيت و شهادت برادرش حسين اطلاعى نداشت، پس از شنيدن، صيحه‏ اى زد و گفت: بخدا سوگند كه همانند اين زلزله را نديده‏ ام مگر روزى كه رسول خدا از دنيا رفت، اين صيحه و شيون چيست؟ !

و چون سخت بيمار بود، كسى را قدرت آن نبود كه ماجرا را به او بگويد، زيرا بر جان او بيمناك بودند.

محمد بن حنفيه در پرسش خود پافشارى كرد، يكى از غلامانش به او گفت: اى فرزند اميرمؤمنان ! برادرت حسين به كوفه رفت و مردم با او نيرنگ كردند و پسر عموى او مسلم بن عقيل را كشتند و هم اكنون او و اهل حرم و بازماندگانش بازگشته ‏اند!

از آن غلام پرسيد: پس چرا به نزد من نمى‏ آيند؟ !

گفت: در انتظار تو هستند!

از جاى برخاست و در حالى كه گاه مى ‏ايستاد و گاهى مى ‏افتاد و مى‏ گفت: «لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم» ، و گويا اين مصيبت را احساس كرده بود گفت: بخدا سوگند كه من مصائب آل يعقوب را در اين كار مى ‏بينم. و مى‏ گفت: «اين اخي؟ اين ثمرة فؤادي؟ اين الحسين؟» «برادرم كجاست؟ ميوه دلم كجاست؟ حسين كجاست؟»

به او گفتند كه: برادرت حسين عليه السلام در بيرون مدينه و در فلان مكان بار انداخته است، او را بر اسب سوار كردند و در حالى كه خادمان او در جلو حركت مى ‏كردند او را به بيرون مدينه بردند، چون نگاه كرد و بجز پرچم هاى سياه چيزى را نديد، پرسيد:

اين پرچم هاى سياه چيست؟ ! بخدا قسم كه فرزندان اميه، حسين را كشتند! !

پس صيحه ‏اى زد و از روى اسب به زمين افتاد و از هوش رفت.

خادم او نزد امام زين العابدين عليه السلام آمد و گفت: اى مولاى من! عموى خود را درياب پيش از آن كه روح از بدن او جدا شود.

امام سجاد عليه السلام به راه افتاد در حالى كه پارچه ‏اى سياه در دست داشت و اشك ديدگان خود را با آن پاك مى ‏كرد. امام، بر بالين عمويش محمد بن حنفيه نشست و سر او را به دامن گرفت.

چون محمد بن حنفيه به هوش آمد، به امام گفت: «يا بن اخي! اين اخي؟ ! اين قرة عيني؟ ! اين نور بصري؟! اين ابوك؟ ! اين خليفة ابي؟ ! اين اخي الحسين عليه السلام؟ !» «اى پسربرادرم ! برادرم كجاست؟ نور چشمم كجاست؟ پدرت كجاست؟ جانشين پدرم كجاست؟ برادرم حسين كجاست؟» .

امام على بن الحسين عليه السلام پاسخ داد: «يا عماه! اتيتك يتيما» «عمو جان! به مدينه يتيم بازگشتم» و بجز كودكان و بانوان حرم كه مصيبت ديده و گريانند ديگر كسى را بهمراه نياورده ‏ام. اى عمو! اگر برادرت حسين را مى‏ ديدى چه مى‏ كردى در حالى كه طلب كمك مى ‏كرد ولى كسى به يارى او نمى ‏شتافت و با لب تشنه شهيد شد؟ !

محمد بن حنفيه باز فريادى زد و از هوش رفت. (37)  

#ورود_به_مدينه

اهل بيت عليهم السلام در روز جمعه هنگامى كه خطيب سرگرم خواندن خطبه نماز جمعه بود، وارد مدينه شدند و مصائب حسين عليه السلام و آنچه را بر او وارد شده بود براى مردم بازگو كردند.

داغها تازه شد و باز حزن و اندوه آنان را فرا گرفت و در سوگ شهيدان كربلا نوحه سرايى كرده و مى‏ گريستند و آن روز همانند روز رحلت نبى اكرم صلى الله عليه و آله بود كه تمام مردم مدينه اجتماع كرده و به عزادارى پرداختند.

ام كلثوم عليهاالسلام در حالى كه مى‏ گريست وارد مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله شد و روى به قبر پيامبر صلى الله عليه و آله كرد و گفت: سلام بر تو اى جد بزرگوار من، خبر شهادت فرزندت حسين عليه السلام را براى تو آورده ‏ام!

پس ناله بلندى از قبر مقدس رسول خدا صلى الله عليه و آله برخاست! و چون مردم اين ناله را شنيدند بشدت گريستند و ناله و شيون همه جا را گرفت.

سپس على بن الحسين عليهماالسلام به زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و صورت بر روى قبر مطهر نهاده گريست. (38)

راوى گويد: زينب عليهاالسلام آمد و دو طرف در مسجد را گرفت و فرياد زد: يا جداه! من خبر مرگ برادرم حسين را آورده‏ ام. و اشك زينب هرگز نمى‏ ايستاد و گريه و ناله او كاستى نمى ‏گرفت و هر گاه نگاه به على بن الحسين عليهماالسلام مى‏ كرد، حزن و اندوه او تازه و غمش افزوده مى ‏شد. (39)

برخيز و حال زينب خونين جگر بپرس‏

از دختر ستمزده حال پسر بپرس

همراه ما به دشت بلاگر نبوده‏اى‏

من بوده ‏ام، حكايتشان سر بسر بپرس

📚📚📚📚📚

24- الدمعة الساكبة 5/ 163.

25- قمقام زخار،ص 583.

اين اشعار را صاحب قمقام نقل كرده است و مى ‏گويد: نسبت دادن اين اشعار به آن حضرت با روايت كامل بهائى كه گفته ام كلثوم در دمشق وفات يافت خالى از اشكال نيست.

ولى ما در همين كتاب از مسعودى ـ مؤلف مروج الذهب ـ نقل كرديم كه امام على بن ابى طالب دو فرزند به نام ام كلثوم داشته و كنيه زينب عقيله نيز ام كلثوم بوده است؛ بنابراين ممكن است مراد از ام كلثوم بر فرض صحت نقل كامل بهائى، زينب عليهاالسلام باشد، بعلاوه ممكن است كه مراد همان ام كلثوم باشد كه همراه اهل بيت به مدينه آمده و سپس به شام مراجعت كرده و در آنجا وفات يافته است. و بعضى بر اين عقيده‏ اند.

#ترجمه:«اى مدينه جد ما! نپذير ما را، كه ما با حسرت و اندوه‏ها بازگشتيم؛ از تو با همه خويشان بيرون رفته، و چون بازگشتيم نه مردان و نه كودكانى با ماست؛ در هنگام خروج جمع ما كامل بود و اكنون در بازگشت برهنه و غارت شده‏ايم؛ در ظاهر در امان خدا بوديم و اكنون كه بازگشتيم هنوز بر ستم ظالمان و بريدن پيمانشان بيمناك هستيم؛ انيس ما مولايمان حسين بود، و چون آمديم حسين را در كربلا گرو گذارديم؛ مائيم كه سرگردان و بدون كفيل شديم، مائيم كه بر برادر خود نوحه كرديم؛ و مائيم كه بر شتران حمل شديم، و ما را بر شتران درشت خوى سوار كردند؛ ما دختران ياسين و طاهائيم، و مائيم كه در سوگ پدر خود گريستيم؛ پاكان بدون خفاء مائيم، و مخلصان و برگزيدگان مائيم؛ ما بردباران بر بلا هستيم، و ما راستگويان ناصحيم؛ اى جد ما! دشمنان ما به آرزويشان رسيدند، و تشفى يافتند به سبب قتل ما؛ حرمت زنان را هتك نمودند و تمام آنها را بر جهاز شتران به قهر حمل كردند.»

27- شعر از محمد جواد غفور زاده كاشانى (شفق) است.

28- تاريخ طبرى 5/ 233.

29- «اى مردم مدينه! ديگر اينجا جاى اقامت شما نيست، كه حسين كشته شد و اشك من در سوگ او روان است؛ پيكر مطهرش در كربلا به خاك و خون آغشته است، و سر منورش را بر روى نيزه از شهرى به شهر ديگر مى‏برند.»

30- نفس المهموم،ص 467.

31- «خبر دهنده‏اى، خبر مرگ بزرگ و سالار مرا داد و دلم را به درد آورد، و با دادن آن خبر مرا بيمار كرد؛ اى چشمان من! اشك بريزيد و بسيار بگرييد، باز هم اشك بريزيد و باز هم بگرييد، در سوگ آن كسى كه مصيبت او عرش خدا را به لرزه در آورد، و شكوه و جلالت دين را كاست؛ (گريه كنيد) بر پسر پيامبر و فرزند وصى او، اگر چه منزل و جايگاه او از ما دور است.»

32- قمقام زخار،ص 581.

33- سوره ص/ 7.

34- اللهوف،ص 84.

35- تفسيرالميزان 20/163 « و بنينا فوقكم سبعا شدادا» اي سبع سماوات شديدة في بنائها .

36- الدمعة الساكبة 5/ 427.

37- پدرش صعصعة بن صوحان، مردى بلند مرتبه و بلند قدر و از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام است. از امام صادق عليه السلام نقل شده است: كسى از اصحاب اميرالمؤمنين على عليه السلام نبود كه حق امام على عليه السلام بشناسد مگر صعصعه و اصحاب و ياران صعصعه. او داراى مناقب بسيارى است و ابن عبدالبر او را از اصحاب رسول خدا دانسته است.

صعصعه از كسانى است كه عهدنامه اميرالمؤمنين عليه السلام را به مالك اشتر نقل كرده است. (تنقيح المقال 2/98)

38- اللهوف،ص 85.

39- الدمعة الساكبة 5/ 164.

40- الدمعة الساكبة 5/ 162.

41- بحارالانوار 45/ 198.

تصویر.بین الحرمین.کربلا.درددل امام زمان با امام حسین علیه السلام.زبان حال

وای بر ما......

درد دل حضرت ولی عصر(عجل الله فرجه) با امام حسین(علیه السلام) (زبان حال)

بسم الله الرحمن الرحیم

*حسین جان ....

مهدی ام،  مهدی خسته! 

دلم از بی وفایی ها شکسته ...

حسین جان... 

مانده ام تنهای تنها!

شده کرب و بلایم کوه و صحرا!

*حسین جان ... 

کاش من جای تو بودم !

چو یارانت بُدم گِرد وجودت!

شما گفتی ولی آنها نرفتند...

مرا یاران همه ، یک یک برفتند...

*حسین جان…

مهدی ام مهدی خسته، دلم از بی وفایی ها شکسته

*حسین جان… 

سال ها در انتظارم

هنوز حسرت به یاران تو دارم

حسین جان

انتقام مادر نگرفته ام من

به جای امّتم شرمنده ام من

*حسین جان…

مهدی ام مهدی خسته

دلم از بی وفایی ها شکسته

*هر آنچه عمه ام زینب(س) کشیده

*بود هر صبح و شام در پیش دیده

*ز قلبم میزند بیرون شراره

*چه کاری سخت تر از انتظاره

حسین جان

از شما شرمنده هستم

گناه امّتم بسته دو دستم ...

حسین جان

مهدی ام مهدی خسته

دلم از بی وفایی ها شکسته....

*اللهم عجل لولیک الفرج*

💎احادیثی گهربار از ائمه درباره نیکی به پدر و مادر

🌟1. پیامبر اکرم (ص): نسبت‏ به پدر و مادر نیکوکار باش تا پاداش تو بهشت‏ باشد ولی اگر عاق آنها شوی جهنمی خواهی بود.

اصول کافی، ج 2، ص 348⭐

 —--------------------------------------

2. امام رضا (ع) : نیکی به پدر و مادر واجب و لازم است اگرچه مشرک و کافر باشند، ولی در معصیت‏ خدا نباید اطاعتشان کرد.

بحار الانوار، ج 74، ص 72⭐

----------------------------------------

3. امام کاظم (ع) : مردی از پیامبر خدا (ص) سؤال کرد: حق پدر بر فرزند چیست؟ حضرت فرمود: 1 - او را با نام صدا نکند 2 - در راه رفتن از او جلو نیفتند. 3 - قبل از او ننشیند. 4 - کاری انجام ندهد که مردم پدرش را فحش بدهند.

 بحار الانوار، ج 74، ص 45⭐

----------------------------------------

4. امام باقر (ع) : در سه چیز خداوند متعال به احدی اجازه ترک آنها را نداده است: 1- ادای امانت‏ به مرد نیکوکار و فاسق 2- وفای به عهد و پیمان نسبت‏ به نیکوکار و فاسق 3- نیکی به پدر و مادر، نیکو کار باشند یا فاسق ولا ابالی

 بحار الانوار، ج 74، ص 56⭐

----------------------------------------

5. امام علی (ع) : کسی که پدر و مادر خویش را غمگین سازد عاق والدین شده است.

بحار الانوار، ج 74، ص 64⭐

----------------------------------------

6. پیامبر اکرم (ص) : بنده‏ ای که مطیع پدر و مادر و پروردگارش باشد، روز قیامت در بالاترین جایگاه است.

کنز العمال، ج 16، ص 467⭐

----------------------------------------

7. پیامبر اکرم (ص) : کسی که به نیت پدر و مادرش حج انجام دهد یا بدهکاری آنها را بپردازد خداوند او را در روز قیامت‏ با نیکان بر می‏ انگیزد.

کنز العمال، ج 16، ص 468.⭐

----------------------------------------

8. پیامبر اکرم (ص) : آنکه پدر و مادرش را خشنود کند، خدا را خشنود کرده و کسی که پدر و مادر خود را به خشم آورد، خدا را به خشم آورده است.

کنز العمال، ج 16، ص 470⭐

----------------------------------------

9. پیامبر اکرم (ص) : کسی که دوست دارد عمرش طولانی و روزیش زیاد شود، نسبت‏ به پدر و مادرش نیکی کند و صله رحم بجای آورد.

 کنز العمال، ج 16، ص 475.⭐

----------------------------------------

10. پیامبر اکرم (ص) : به پدرانتان نیکی کنید تا فرزندانتان به شما نیکی کنند، از زنان مردم چشم‏ پوشی کنید تا دیگران نسبت‏ به زنهای شما چشم‏ پوشی کنند.

 کنز العمال، ج 16، ص 466.⭐

----------------------------------------

11. پیامبر اکرم (ص) : نگاه محبت‏ آمیز فرزند به پدر و مادرش عبادت است.

 بحارالانوار، جلد 74، ص80 ‏ ⭐

----------------------------------------

12. پیامبر اکرم (ص) : از عاق والدین شدن بپرهیزید، زیرا با اینکه بوی بهشت از مسافت هزار سال به مشام می‏رسد، عاق والدین و کسی که قطع رحم کند آن بو را احساس نخواهد کرد. (یعنی بیش از هزار سال از بهشت فاصله دارد.)

 بحار الانوار، ج 74، ص 62.⭐

----------------------------------------

13. پیامبر اکرم (ص) : در قیامت‏ خدا به چهار گروه نظر رحمت نخواهد کرد: 1 - عاق والدین‏2 - منت‏گذار3 - منکر قضاء و قدر4 - شرابخوار.

بحار الانوار، ج 74، ص 71⭐

----------------------------------------

14. امام صادق (ع) : چشمهایت را جز از روی دلسوزی و مهربانی با پدر و مادر خیره مکن و صدایت را بلندتر از صدای آنها نکن دستهایت را بالای دستهای آنها مبر، و جلوتر از آنان راه مرو.

بحار الانوار، ج 74، ص 79💎